| |
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΣ (Δευτέρα 15 Απριλίου 2024)
Ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον εαυτό μου,
τον γιο της γρίπης, που σαν βδέλλα μου κολλά,
μα δεν με νοιάζει, αγαπώ τον θάνατο μου,
αρκεί πριν να φτάσει, να ‘χω ζήσει εγώ καλά …
Θέλω ν’ αρμέξω απ’ τη σκουριά τ’ αντάρτη χρόνου,
σιωπές, σημάδια, σκέψεις, όνειρα πολλά,
φωτιά να βάλω στην ψυχή και στ’ όνειρο μου,
να κάψω κάθε πίκρα, που παραφυλά …
Ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον καημό μου,
με κάθε ευχή, που μ’ αρρωσταίνει σιωπηλά,
μα τ’ άστρο εκείνο που φωτά στον ουρανό μου,
ν’ αγγίξω θα ‘θελα, πριν πέσει χαμηλά …
Θέλω περήφανος να υψώνω το «εγώ» μου,
κόντρα στον όχλο, που έρμων φόβητρα φιλά,
μ’ ευγένεια, πίστη, σεβασμό στον διπλανό μου,
τι κι αν εκείνος, με τον πόνο μου γελά …
Ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον πλοηγό μου,
τον απαστράπτον ήλιο, που όνειρα πουλά,
μ’ αραξοβόλι βρήκα στη σκιά του δρόμου,
τη φτήνια αψήφησα, τα λόγια τα πολλά …
Θέλω ανυπόταχτος να ζω με τον λυγμό μου,
που σπάζει απ’ την καρδιά κομμάτια, απαλά,
μια στο καρφί χτυπά και μια στο πέταλο μου
και με το γάντι σφάζει, απλά κι απατηλά …
Ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τον θυμό μου,
με δυναμώνει, ότι θαρρώ πως με χαλά,
μ’ απ’ τη σιωπή, που ‘ναι χρυσάφι, αρματώνουν
πανιά τα όνειρα, σε κύματα θολά …
Θέλω με γήτεμα, να σπάσω το είδωλο μου,
μπρος στου καθρέφτη τη ρωγμή, που μου μιλά,
αντί για τα ταξίδια, που ‘χω στο μυαλό μου,
για κάθε απόρριψη, που δέχτηκα δειλά …
Ήρθα αντιμέτωπος ξανά με τ’ όνειρο μου,
κλήθηκα να ‘μ’ αυτός που λέει τα πιο πολλά,
μ’ αιχμής παρόρμηση, το ξύλο απ’ τον σταυρό μου,
φιλώ, αφήνοντας το αίμα να κυλά …
Θέλω απ’ το «τίποτα» να βρω «κάτι» δικό μου,
να μαραγκιάσω την ελπίδα που σφαλά,
τι κι αν πικράθηκα, στα μεσακά του δρόμου,
να συγχωρήσω κάθε εχθρού τον φραμπαλά …
*** Στίχοι : Κώστας Μιχαήλ Μαρής / “k©sm!m@” ***
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
