| |
Σαν καραβάκι έρχεσαι
Στη θάλασσα της σκέψης
Κάθε νυχτιά που ντύνομαι
Το μαύρο τ' ουρανού
Σ' ένα φεγγάρι σού 'λεγα
Μάτια μου να πιστέψεις
Δρόμος χρυσός να γίνομαι
Στη σκοτεινιά του νου...
Τ' άσπρα πανιά σου άνοιξες
Κι άνεμος ήρθε ούριος
Δίχως πυξίδα κίνησες
Για μέρη μακρινά
Πάντα μπροστά ανοίγεται
Προορισμός καινούριος
Είναι κουπιά οι θύμησες
Τα λάθη σου σοφά...
Κι όλο το σύμπαν γέλασε
Τ' άστρα ευχές γινήκαν
Κι ένα γαλάζιο σύννεφο
Σ' άγιασε με βροχή
Τ' αγριεμένα πέλαγα
Στη θέα σου ανοίξαν
Το κύμα ήταν ήμερο
Αφρός η ενοχή...
Κι έτσι τη θλίψη σήκωσες
Σαν άγκυρα στους ώμους
Και το πηδάλιο έπιασες
Στα χέρια θαρρετά
Χάραξες μέσα στην ψυχή
Ολόδικούς σου νόμους
Κρυφά τη Μοίρα φίλησες
Κι έφυγες μακριά...
17-12-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
