| |
'Ανοιξη φυσάει η κρουστή
χαμαιλέοντας ταιριάζει στη θωριά της
σπαρμένες χίλιες ίριδες στην αγκαλιά της
καμινεύουν τη ψυχή
Θέλει τόλμη να γευτούμε το φιλί στα χείλη
σαν η μέθη αναδύεται φουντωμένη
η αγάπη μια γόησσα αμελημένη
χορεύει μελιστάλαχτη κουνώντας το μαντίλι
Και φιληθήκαμε πρώτη φορά με το σκοτάδι
και ξαναφιληθήκαμε την πρέπουσα στιγμή
Μ' έγνια ,μέριμνα και στοργή
πέρασε το βράδυ
Ύπνο δεν είχε κι αποθεώναμε τις στιγμές
ρίχναμε και σ'αυτές μια δέσμη φώς
του φεγγαριού ο κατακλυσμός
έδειχνε θολές τις προσμονές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
