| |
Από λάμψη νέα τρέχει καινούργια κάποια ιδέα
Σχήμα λόγου χτυπητό χιλιοειπωμένο μα το σπαταλώ
Ανέμελα σαν τραγουδάει σ'άλλους καιρούς με πάει
Ο ευγενικός σου στίχος ανώδυνος μου ήχος
Σε κάλεσα πολλές φορές σαν μούσα ,σε ζητούσα
Για πέταγμα ψηλά ανέβασμα στα θαυμαστά
Εκεί που το κοντύλι σου ξεχωρίζει ανάκοπα ανθίζει
Νάχω την έμπνευση από σένα να πλημμυρίζει εμένα
Η τέχνη μου όλη είσαι εσύ, μελίπνοη αύρα εαρινή
Που τον στίχο μου καλυτερεύει και με περηφανεύει
Και νάμαι θαυμαστής σου,ακούραστος και ποιητής σου
Να γυρεύω τον έπαινό σου τον λατρεμένο πιο ακριβό σου
Η ποίηση σου χάλασμα του νού,άπλα ωκεανού
Με πείσμα τον οργώνω καυχιέμαι που πελαγώνω
Και βυθίζομαι με πάθος στο άπατό του βάθος
Κι αν επιζήσω μ'ένα δόξασμά σου με σώζει τ’όνομά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
