| |
Η νόηση εκείνη που τα παράθυρα ανοίγει
Να μπαίνει ολούθε κι αδάκρυτη η ειμαρμένη
Δίχως κανένα σκοτάδι πια να την πνίγει
Στα άσπρα ντυμένη παράφορα ευωδιασμένη
Κυκλοφοραει το αίμα που κόκκινο θριαμβεύει
Αυτή η ζωή η δύναμη αυτή ξαναγεννιέται
Στη ματαιότητα λάμπει κι ολοένα τρανεύει
Στο ικρίωμα,το είναι της ποτέ δεν απαρνιέται
Και ιδού που φυσούν χιλιάδες καινούργιοι αγέρες
Κι όλοι πάνε και πληθαίνουν την καταιγίδα
Που θ'αναστήσει στις όμορφες που έρχονται μέρες
Στους θνητούς σκοτωμένους καιρούς,την ελπίδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
