| |
Νύχτες σκοτεινές υποφέρω
στους δρόμους έξω που τριγυρνώ
τι θα πει χαρά δεν το ξέρω
και στεναγμοί με ζώσαν βουνό
κι ας δείχνω καλόπαιδο βέρο
για σένα ράκος είμαι σωστό,
μ’ έκαναν οι έγνοιες σου γέρο
μ’ ασήκωτα φορτία σωρό.
Χωρίς εσένα παραστρατώ
στου ντουνιά τ’ αμέτρητα μάκρη
με σιγολειώνεις στον πυρετό
κι οι καημοί με πήραν φαλάγγι,
αγάπη μια σταλιά σου ζητώ
πια να μη με πνίγει το δάκρυ
μαζί σου σαν πουλί να πετώ
γιατί σ’ έχω τόσο ανάγκη.
Η καρδιά μου βολής πεδίο
κι εσύ σαν λόχος έκανες ντου,
μ ’έχεις κάνει να παραλύω
και σαλεμένο να’ χω το νου
δεν βαστώ μακριά σου το κρύο
κουκουλωμένος με κουρελού,
πριν με πάρουν σ’ ένα φορείο
στο σώμα ζέστανέ με παντού.
Χωρίς εσένα παραστρατώ
στου ντουνιά τ’ αμέτρητα μάκρη
με σιγολειώνεις στον πυρετό
κι οι καημοί με πήραν φαλάγγι,
αγάπη μια σταλιά σου ζητώ
πια να μη με πνίγει το δάκρυ
μαζί σου σαν πουλί να πετώ
γιατί σ’ έχω τόσο ανάγκη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
