| |
Κρατώντας την ευτυχία τους ομπρέλα
κι αδιαφορώντας για την βροχή
που πέφτει, γελώντας δυνατά,
περπατούν στον δρόμο αγκαλιά
μέσα στην τρελή χαρά οι ερωτευμένοι.
Τη νύχτα αυτή τη σκοτεινή,
την αστερορφανεμένη.
Σαν φυλακής κελί η αγκαλιά του πόνου,
τα δάκρυά τους να κρύψουν προσπαθούν, άνθρωποι που κλαίνε
μοναχοί και αλυσοδεμένοι
στις σκοτεινές γωνιές του δρόμου.
Τη νύχτα αυτή τη βροχερή,
την αστερορφανεμένη.
Ασήκωτος ο πέλεκυς
στα λάθη τους και η ποινή βαριά.
Χάρη δεν τους δίνουνε στο βάσανο
τ' αβάσταχτο που τελειωμό δεν έχει. Αγώγιστα και στωικά το τέλος να 'ρθει
ο καθένας περιμένει.
Τη νύχτα αυτή την αφεγγάρωτη,
την αστερορφανεμένη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
