| |
Πώς να πορευτώ μακριά της
έχω σαν ήλιος στη σκέψη της σβήσει
όταν νοσταλγώ τα φιλιά της
δεν έχω πιει κι όμως έχω μεθύσει
ξέπεσα κουρέλι διαβάτης
και μ’ έχει η οπτασία της σβήσει.
Μια μέρα νεκρό θα με βρούνε
στο στενό κάτω οι νοικοκυραίοι
με ζεστό το αίμα να ρέει
και για το χαμό μου θα πούνε
πως το κούφιο το κεφάλι μου φταίει.
Χρόνε δολερέ και σπιούνε
για μιαν αγάπη μού φέσωσες χρέη.
Η παλιά ζωή μου μία μαυρίλα
δεν μπορώ να τη διαγράψω
ούτε με τζιν δυνατό και τεκίλα
στο μυαλό βαθιά να τη θάψω
και στον αέρα σκορπώ σαν τα φύλλα
την καρδιά της μήπως ανάψω.
Μια μέρα νεκρό θα με βρούνε
στο στενό κάτω οι νοικοκυραίοι
με ζεστό το αίμα να ρέει
και για το χαμό μου θα πούνε
πως το κούφιο το κεφάλι μου φταίει.
Χρόνε δολερέ και σπιούνε
για μιαν αγάπη μου φέσωσες χρέη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
