| |
Δεν αντέχω, από σένα να βιώνω
Καταστάσεις που ξυπνάνε αναμνήσεις
Ξεχασμένες, από μένα κι απ’ το χρόνο
Που τις άνοιξες, μα δε θέλεις να κλείσεις
Επιμένεις να μιλήσουμε γι’ αυτές
Και δε βλέπεις το κακό που προκαλούνε
Κάνεις λάθος, τώρα πια, επιλογές
Θεέ μου, κάνε εμείς οι δυο, πια να χαθούμε
Ποιος Θεός, μ’ έσωσε απ’ την πάρτη σου
Μου τη λες, όμως, κοίτα το χάλι σου
Που πιστεύεις, πως είσαι αλάνθαστη
Δίνω τέλος, σ’ αυτή την κατάσταση
Ποιος Θεός, μ’ έσωσε απ’ τις πράξεις σου
Πάρε πίσω, τα πάντα, χαλάλι σου
Πάνω απ’ όλα, θέλω την ηρεμία μου
Και ακμαία την ψυχολογία μου
Δεν αντέχω, ανοιχτό το παρελθόν μου
Τη ζωή μου, να μπερδεύει προχωρώντας
Θέλω ελεύθερα, να ζω μες στο παρόν μου
Κι αυτό γίνεται, πιστεύω, ξεπερνώντας
Όλα τ’ άσχημα που έζησα στο χθες
Το μυαλό, πλέον κι εγώ να μην πονούμε
Κάνεις λάθος, τώρα πια, επιλογές
Θεέ μου, κάνε εμείς οι δυο, πια να χαθούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
