Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ειναι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130657 Τραγούδια, 269440 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ειναι
 
Δε με πειράζει πια που ζούμε χωριστά
Ούτε που ακόμα ένας χρόνος μας χωρίζει
Είναι που δεν το ξέρω αν είσαι καλά
Κι αν σ’ αγαπάνε όσο ξέρω πως σου αξίζει

Δε με πειράζει πια να ξέρω πως γελάς
Ούτε που σ’ άλλην τ’ όνομα σου έχεις δώσει
Είναι που ούτε στ’ όνειρα μου δε μιλάς
Και στ’ άδειο βλέμμα σου η αγάπη έχει παγώσει

Τίποτα πια δε με πειράζει! Με ακούς?
Και δεν θα κλάψω στην επέτειο που γιορτάζω
Είναι που τρέχει η ζωή κι εσύ…. μ’ ακούς?
Κι εσύ αργοσβήνεις κι εγώ κάθε μέρα αλλάζω

Τίποτα πια δε με φοβίζει όπως παλιά
Μάλλον μεγάλωσα όπως λένε οι δικοί μου
Κι είναι που άλλαξα σπίτι και γειτονιά
Κι αν μ’ έχεις ψάξει… δεν το ξέρω πια ψυχή μου

Δε με πονά η ιδέα πως δε μ’ αγαπάς
Και δε γυρνώ στα στέκια μήπως και σε δω
Να ‘τανε μόνο να μαθαίνω πως περνάς
Και ας μην νοιάστηκες ποτέ σου πως περνώ.

2/10/06


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ερωτικα
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Είναι σκληρό να θυμάσαι, μα πιο σκληρό να ξεχνάς......
 
gthepoetc
03-10-2006 @ 10:24
Όμορφο Χαρουλίνα... ::up.::
Δήμητρα
03-10-2006 @ 10:33
Ξέρεις πως ξέρω αυτό που δε θα ήθελα να ξέρουμε...
Είναι υπέροχο...
Μου έλειψες. ::blush.::
Evita[Iris]
03-10-2006 @ 10:37
σ' ακούω χαρά μου...
πολύ ωραίο ποίημα!!!! ::up.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
03-10-2006 @ 10:50
Πάρα πολύ ωραίο Χαρά μου.
Μου θύμισες το δικό μου " Δεν με νοιάζει" ::up.::
georgia
03-10-2006 @ 11:38
Δε με πονά η ιδέα πως δε μ’ αγαπάς
Και δε γυρνώ στα στέκια μήπως και σε δω
Να ‘τανε μόνο να μαθαίνω πως περνάς
Και ας μην νοιάστηκες ποτέ σου πως περνώ

....ναι....υπέροχο
ΑΙΟΛΟΣ
03-10-2006 @ 11:47
Δε με πειράζει πια να ξέρω πως γελάς
Ούτε που σ’ άλλην τ’ όνομα σου έχεις δώσει
Είναι που ούτε στ’ όνειρα μου δε μιλάς
Και στ’ άδειο βλέμμα σου η αγάπη έχει παγώσει

Πανέμορφο το γραπτό σου Χαρά…
Γεμάτο συναισθήματα… με μια απόχρωση νοσταλγίας, πίκρας κι αγάπης μαζί…
Να είσαι καλά… καλησπέρα… ::smile.::
Schatzi
03-10-2006 @ 12:54
Ποσο γλυκα με σκοτωνεις. . .
Alitis
03-10-2006 @ 13:37
panemorfo!
ΚαΤερίνη
03-10-2006 @ 15:45
Καλησπέρα Χαρά, πολύ όμορφο! ::smile.::
MARGARITA
03-10-2006 @ 16:11
Χαρά μου με πόνεσε το ποίημα σου το λυπημένο...με πόνεσε η περηφάνια του...μπράβο σου ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
μπρουχίτα
03-10-2006 @ 16:41
ότι είναι όμορφο αυτό που έγραψες, δε χρειάζεται να σού το πω..
αυτό που μού άρεσε εμένα όμως είναι η απλότητα και η αλήθεια του..
πολύ ανθρώπινο.. και τόσο όμορφο..
φιλιά Χαρούλα ::smile.::
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
03-10-2006 @ 17:11
Πολύ όμορφο Χαρούλι!!!
agrampeli
04-10-2006 @ 05:24
Δε με πειράζει πια που ζούμε χωριστά
Ούτε που ακόμα ένας χρόνος μας χωρίζει
Είναι που δεν το ξέρω αν είσαι καλά
Κι αν σ’ αγαπάνε όσο ξέρω πως σου αξίζει

υπέροχο ::smile.::
Σκιά
04-10-2006 @ 05:49
Πόσο όμορφα γράφει η πένα σου Χαρά. ::love.::
circoginame
05-10-2006 @ 12:53
Υπέροχο, υπέροχη Χαρά.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο