| |
Στην όχθη μιας ανάμνησης
απ΄τα ωραία χρόνια
που πέρασαν και γίνηκαν
σα μαρμαρένια αλώνια,
τα βότσαλα ξανά κοιτώ,
μου φαίνεται πως γέρασαν.
Ποτάμι κάποτε μακρύ
ορμητικά κυλούσε
κι εγώ μικρούλικο κλαδί
που του χαμογελούσε.
Μες τα θολά του τα νερά
αρμένιζα με θάρρος
κι έβλεπα τότε καθαρά,
χωρίς να βλέπει ο Χάρος.
Στην όχθη μιας ανάμνησης
εκάθησα να κλάψω
και όλ΄αυτά που έζησα
μαζί μου να τα θάψω,
απέναντι ξανά κοιτώ
μου φαίνεται, προσπέρασαν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
