| |
Με ακάνθινο στεφάνι
Στην ζωή μας, κάθε μέρα που θα΄ρθεί
κάθε ώρα απ΄τον χρόνο πού περνάει
πάει, έφυγε, δεν θα ξαναφανεί
τώρα πέρασε και πίσω δεν γυρνάει...
Με ακάνθινο στεφάνι
άν βαδίζεις και πονάς
και πληγές όσες κι΄άν κάνει
εσύ δεν βαρυγκομάς
η δική σου ώρα φτάνει
όμως ξέρεις να νικάς.
Κάθε μέρα θ΄ανεβούμε Γολγοθά
και μαρτύριο η ζωή μας έχει γίνει
μία λόγχη μάς τρυπάει τα πλευρά
και το αίμα μας το χώμα καταπίνει...
Και στους ώμουςτον σταυρό του κουβαλά
ο καθένας μας σε όλη την ζωή του
και τα βάσανα και πίκρες πού τραβά
ώς το τέλος, ώς την ύστατη πνοή του...
Με ακάνθινο στεφάνι
άν βαδίζεις και πονάς
και πληγές όσες κι΄άν κάνει
εσύ δεν βαρυγκομάς
η δική σου ώρα φτάνει
όμως ξέρεις να νικάς.
Η καρδιά σου συνεχώς θε να πονά
γιατί κάποιοι με χολή θα την ποτίσουν
ο ανώτερος πάντοτε συγχωρά
δεν τον νοιάζει, στον σταυρό άμα τον στήσουν...
Κάποια μέρα θα γυρίσει νικητής
αλλά και ξανά θε να τον βλασφημήσουν
μέχρι νά΄λθει η δική τους η στιγμή
όπου θα πονέσουν και θα μαρτυρίσουν...
Με ακάνθινο στεφάνι
άν βαδίζεις και πονάς
και πληγές όσες κι΄άν κάνει
εσύ δεν βαρυγκομάς...
Η δική σου ώρα φτάνει
όμως ξέρεις να νικάς...
Η-δι-κή-σου-ώ-ρα-φτά-νει
ό-μως-ξέ-ρεις-να-νι-κάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
