| |
«Το χαμόγελο της Τζοκόντα»
Έλα λοιπόν,
χαμογέλα μου και μην κοιτάς,
τα σημάδια της γης,
χρώματα της αυγής,
ομορφαίνουν θαρρείς,
την κάθε στιγμή μας.
Έλα λοιπόν,
χαμογέλα και σπρώξ’ την ζωή,
να κυλίσει μπροστά,
ακολούθα πιστά,
της καρδιάς την φωτιά,
που καίει την λογική.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Άσε λοιπόν,
την καρδιά σου για μία στιγμή να αισθανθεί,
τόσα πολλά,
που και μία ζωή δυστυχώς δεν αρκεί,
κάνε μια αρχή
και ξεκίνα λοιπόν.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Μην με κρατάς,
όσο κι αν σ’ αγαπώ, τι ζητάς,
θέλω μόνη να ζω κι ότι αποζητώ,
μοναχή να το βρω και να τ’ αποκτήσω.
Δεν σε κρατώ,
όσο κι αν σ’ αγαπώ, τι ζητώ,
να σε έχω αγκαλιά, την μισώ την μοναξιά,
μέσα στην παγωνιά, εγώ πως θα ζήσω.
Δεν μπορώ να ζήσω, νιώθω πως θα σβήσω, δίχως την αγάπη σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
