stixoi.info: σκλήρυνα τα δήθεν μου… και είμαι εντάξει

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: σκλήρυνα τα δήθεν μου… και είμαι εντάξει

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130303 Τραγούδια, 269354 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

σκλήρυνα τα δήθεν μου… και είμαι εντάξει

Βοήθεια …σκλήρυνα... στιχοπούλια....

Κοιτώ έξω από το λερωμένο τζάμι …οικοδομές,
λίγα μπορούν να με πονέσουν πια.
Δεν έχουν το σθένος ,δεν έχω την αδυναμία.
Σκλήρυνα…
Σαν το μπαγιάτικο ψωμί που τρώνε μόνο οι φτωχοί μουσκεμένο
( για την ψυχή σας λέω), για μένα μιλώ.

Έτσι μου πρέπει σε φτωχών αισθημάτων το κατώφλι να
βγω, μουσκεμένη, γιατί χρεώθηκα αμάρτημα βαρύ και
χαμογέλασα (αχαριστίας τέκνο).

Στης αυτογνωσίας μου την έξαρση: αηδιάζω , στη
θέα επαναστατικής¨ δήθεν ¨ιδέας ,πουλημένης
μύριες φορές στους αιώνες , που αναίσχυντα επικαρπώνομαι

Πολεμώ τους πολέμιους στην ¨δεξιά μου τσέπη¨.
Μπρος στην βρομιάρα αλήθεια , αβοήθητη,
αγωνιώντας μη και μου ξεφύγει βήμα απ΄ τη γραμμή που
χρόνια στέκω…

Βοήθεια …σκλήρυνα , σαν το κρέας που από χρόνια σε υπόγειο
κρέμεται , και σίτεψε. ..και σίτεψα στο υπόγειο του
πατρικού σπιτιού μου ,που σκοτεινά χρόνια σιτάρι και ανθρώπους
έκρυβε.
Ακόμα η εικόνα που δεν είδα και δεν έζησα επισκέπτεται
τον ακατέργαστο εφιάλτη – ύπνο μου(και τους ακούω να τραγουδάνε,
με φωνές ηλεκτρικές μέσα σε υπόγεια και στοές).Μπαίνει στις λέξεις μου
και ενέδρες σε αθώα ανθρωπάκια στήνει (τα δήθεν μου).
Βοήθεια ….σκλήρυνα….

Μπρος στον καθρέφτη ,τραβώντας τα μαλλιά μου τρίχα δεν βγαίνει,
χαστουκίζω το πρόσωπο δεν κοκκινίζει, και το βλέμμα το ακίνητα
δύσμοιρο, δάκρυ δεν στάζει…δεν του μείνε λύπη σε κανέναν πια να δώσει.
Αποβλακώνω τα βράδια μου , στην reality ζωή που μου λανσάρουν.
Βοήθεια εκπνέω τα λοίσθια…έτσι δεν κινδυνεύω…
σκλήρυνα τα δήθεν μου… και είμαι εντάξει..


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 22 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS...

georgia 10-10-2006 @ 07:20	Σήμερα χρειαζόμουν παραμύθι.....η πραγματικότητα σου όμως μ' εμπνέει.... ::wink.::
FRACTALS 10-10-2006 @ 07:24	georgia μου και εγώ…να θα το περιμένω από σένα.... ::blush.::
MARGARITA 10-10-2006 @ 07:29	Καρδούλα μου τι γράφεις μου λες; πως να σκληρύνει μια ψυχή σαν την δική σου...πες μου πως; τι να γράψω τώρα πως ρεει η γραφή σου και πως το βρήκα πανέμορφο; αυτοσαρκαστικό λυπημένο.... ::love.::
« Ακρόνειρο » 10-10-2006 @ 07:59	" Βοήθεια " Το δικό σου βοήθεια,είναι ρήμα.. Σ'αγαπώ φωνάζεις! Στην ζωή.. Καλησπέρα.
anthrakoryxos 10-10-2006 @ 08:11	Η κατακλείδα σου, αλήθεια των πολλών! Τα δήθεν, καθημερινότητα των περισσοτέρων... Αν τα αναγνωρίζεις υπάρχει ελπίδα... Την καλησπέρα μου!
agrampeli 10-10-2006 @ 08:26	::smile.:: ::smile.::
silmariel 10-10-2006 @ 09:18	δεν εχω να πω τιποτα μπροστα σε κατι τοσο ομορφα σκληρο κ αληθινο...
ΑΙΟΛΟΣ 10-10-2006 @ 09:49	Αποβλακώνω τα βράδια μου , στην reality ζωή που μου λανσάρουν. Βοήθεια εκπνέω τα λοίσθια…έτσι δεν κινδυνεύω… σκλήρυνα τα δήθεν μου… και είμαι εντάξει.. Αυτοσαρκαστική, αληθινή κι υπέροχη FRACTALS χαίρομαι πραγματικά να σε διαβάζω… Όταν έχεις τόσο έντονο «τω γνώθι» και το στοιχείο του αυτοσαρκασμού μην σε φοβίζει τίποτα… Ένα παιδί πάντα θάσαι… μια θαυμάσια ποιήτρια… Καλησπέρα… ::smile.::
ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 10-10-2006 @ 10:16	Θα μου αρεζε μια βολτα μαζι σου, ειμαι σιγουρος πως οσα μου πηρε η νιοτη θα μου τα εδειχνες, το φεγγαρι, ενα πουλι, το σκουπιδακι που παιζει με τον αερα και τοσα αλλα που επιτηδες τα προσπερναω. Θα ησουν σκληρη εκει που θα επρεπε απλα και μονο για να χαρισεις αυτα που ενιωσες να μοιραστεις το χαμογελο σου. Κυρια μου τα σεβη μου !!!!!!!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 10-10-2006 @ 10:47	Αυτός που μπορεί και κάνει αυτοκριτική δεν θα σκληρύνει ποτέ. ::up.::
TAS 10-10-2006 @ 14:02	Αλλάζω ρότα Δεν θα παραμείνω άλλο να σβήνω τα ρυάκια στέρεψαν Η ξεφτίλα οργιάζει Ξανά και ξανά οι δήθεν βιάζουν αχνά χαμόγελα Εκπνέω τα τρίμματα ενός σπασμένου κόσμου που ζει και συνεχίζει χωρίς αιδώ αδιάφορος και παραμένω άτρωτος σα σκυλί χοντρόπετσο Έφη, μαζί σου
Αγνή 10-10-2006 @ 14:37	Ένα γερό χαστούκι!!!!!!!!!!!!!! Συγχαρητήρια! Στα δήθεν και στα μη δήθεν!
justawoman 10-10-2006 @ 16:20	Με πλήρη συνείδηση Έφη μου αυτό έχει σημασία Παγίδα ωριμότητας η γραφή σου τα σέβη μου!
AETΟΣ 10-10-2006 @ 21:18	Υπεροχη η γραφη σου!!! καλη σου μερα ::smile.::
φέρελπις 25-10-2006 @ 10:42	Σκλήρηνες τα δήθεν σου και... είσαι "εντάξει". Πρόσεξε, όταν σου ζητηθεί να μαλακώσεις μην πονέσεις Πολύ. Αφέσου, και ας σε πληγώσουν δεν πειράζει Όπως και να το κάνουμε θα πληγωθούμε. Είτε από αυτούς δίπλα μας είτε από την μοναχική σκληράδα μας.. *με εκφράζεις απόλυτα, γεια σου.
FRACTALS 27-10-2006 @ 06:17	Γεια και σε εσένα φέρελπις, και ευχαριστώ πολυ για τα καλά σου λόγια. Να ΄σαι καλά.
Ιουλιβέρτιος 27-10-2006 @ 06:50	Τρομερό. Ίσως λίγο ακατέργαστο, αλλά ιδιαίτερα δυνατό.
ΕΛΕΑΝΝΑ 29-10-2013 @ 23:40	τα σεβη μου!ειλικρινεστατη η γραφή σου!
athos.ioannou@gmail.com 30-10-2013 @ 04:50	::up.:: ::up.:: ::up.:: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
rania.foka@yahoo.co.uk 30-10-2013 @ 07:00	::up.:: ::up.:: ::up.::
Ηώς 30-10-2013 @ 14:08	που σκοτεινά χρόνια σιτάρι και ανθρώπους έκρυβε.........δυνατή η γραφή σου Ευτυχία μου καλό απόγευμα!
pennastregata 30-10-2013 @ 23:27	Όμορφα συγκλονιστικό...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο