| |
| | Νηνεμία |  | | |
Θαλασσινά αρτίσματα,
κοχύλια..
Η αλβιόνη κοιμίζει τα παιδιά της
στις πληγές των βράχων..
Ελάχιστος αγέρας , ούριο σκίρτημα, μεθοδικά ανθοκομεί νέφη ελάχιστα.
Πλούσια η αγκάλη της αμμουδιάς η ολόχρυση.
Νεαροί κυπάρισσοι φουντωμένοι πάθος
ασάλευτοι , ολιγαρκείς , παρατηρούν
θαλασσινά σκευάσματα...
Δυό γεροδεμένα σκαριά : Ιχνηλατούν προορισμούς αβέβαιους
κι άλλοτες ,στοιχίζονται σα μέρμηγκες δουλευτάρηδες καταμεσίς του θέρους
κι άλλοτες ,κυνηγιούνται ξέφρενα σα νεαρό ζευγάρι ερωτευμένων στης άνοιξης τα μοσχολίβαδα..
Ο γερόλυκος..
Φόβος και τρόμος στα παλιά για τον ακάλεστο μουσαφίρη.!
Τώρα -
Συφοριασμένος καταγής κι ο άλυσος χοντρός , μοιρολόι αστόμητο
στη πλάτη των ήλιων ως νυσταγμένο αστρί
ξενυχτισμένο απ’ της ζήσης την περαστική καταιγίδα
ξάπλα στο πριονίδι , μισοτυλιγμένος σε μια κουρελού
κατευωδίζει τις τράτες ζυγίζοντας γέλωτες κάτω απ’τα συρμάτινα μουστάκια του..
Αναμασώντας , τον ίδιο λήθαργο..
Το φεγγάρι έκατσε σε μια πέτρα να ξαποστάσει
άπλωσε τις ποδιές του να μη τσαλακωθούνε.
Έκανε το χατήρι σε έναν ράθυμο κάβουρα και φώτισε το πάμφτωχο καύκαλο του για λίγο.
Αυτός ,
αντί για ευχαριστώ,
με την αριστερή θεριακωμένη δαγκάνη τον έκοψε-
Ο φέγγαρος με αγριοκοίταξε και θυμωμένος ανέβηκε πάλι ψηλά..
Πυκνή ανάσα ιώδιο – τα πλεμόνια μου γιομίζουν
με ό,τι εκπνέουν φύκια και πεταλίδες .
Σκύβω
στις θάλασσας το λαβομάνο ,
νίβω το πρόσωπό μου με `τούτο το καθάριο του Ιορδάνη νερό,
μετρώ του βυθού το μωσαϊκό , τ`αναρίθμητα απεριτά μπιχλιμπίδια,
ευθυγραμμίζω τα μάτια μου με τον ορίζοντα....
Ίσα που αχνοφαίνονται οι τράτες.
Σηκώνομαι.
Ο γερόλυκος ,αλυχτάει κατάρες που διέκοψα τ`όνειρό του.
Μόλις είχε δει πως ήταν ξανά ,
κουτάβι..
Κι έπαιζε στου ουρανού τα υπόστεγα.
Αποτραβιέμαι στης άγουρης αυγής το ερμάρι
κι η θάλασσα με κλειδώνει
στη νηνεμία της...
{ j }
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
Spartinos
13-10-2006 @ 02:30 | Αποτραβιέμαι στης άγουρης αυγής το ερμάρι
κι η θάλασσα με κλειδώνει
στη νηνεμία της...
ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΦΙΛΕ | | ΑΙΟΛΟΣ
13-10-2006 @ 02:30 | Υπέροχο το γραπτό σου PrinceOfPersia...
Καλημέρα... ::smile.:: | | Πάρμας
13-10-2006 @ 02:56 | Ο καλύτερος σ' αυτό το είδος! | | TAS
13-10-2006 @ 03:32 | Μύρισε Ποίηση!!! Ευωδίασε ο τόπος!
Ανάσα ουρανού και θάλασσας!
| | elli
13-10-2006 @ 04:44 | Με τους προλαλήσαντες!! ::yes.:: ::yes.:: | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
13-10-2006 @ 04:47 | Σκύβω
στις θάλασσας το λαβομάνο ,
νίβω το πρόσωπό μου με `τούτο το καθάριο του Ιορδάνη νερό,
μετρώ του βυθού το μωσαϊκό , τ`αναρίθμητα απεριτά μπιχλιμπίδια,
ευθυγραμμίζω τα μάτια μου με τον ορίζοντα....
Κάτσε καλά εικόνα. ::oh.:: ::yes.:: | | justawoman
13-10-2006 @ 08:17 | Μεγάλη μαεστρία λόγου
τα σέβη μου!
(ειδικά όταν ο κάβουρας δαγκώνει το φεγγάρι !!!!!!!!) | | ειρήνη
13-10-2006 @ 08:28 | πολύ δυνατές ει,κόνες !! | | agrampeli
13-10-2006 @ 08:48 | ::smile.:: | | χρήστος
13-10-2006 @ 14:38 | πάρα πολύ καλό φίλε μου, καλησπέρα | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
