| |
Για μια νέα από το Αίγιο
(Ιωάννα)
Γαλήνια όσο μόνο η νηνεμία την γνώση έχει
Κτήμα σου έγινε κάτι
Από την ομορφιά της μακρινής
Πρώτης φωτεινής άποψης
Καθώς σε χάιδευε νερό θαλασσινό
Γλίστρησε λίγο γαλανό
Και τα μάτια σου γίναν ουρανός
Οι καμπύλες του σώματος σου είναι νοσταλγικές
Σαν το ηλιοβασίλεμα και το φεγγαρόφως του Μάη
Όταν τις καταβρέχει θάλασσα ολόφωτη ασύλληπτα γρήγορα
Ένας υπέροχος στροβιλισμός ενέργειας.
Και να ‘σαι ‘κει, πάντα εκεί, πίσω από τον πόνο
Κάθε ψίθυρος , κάθε γλυκό νανούρισμα, όλα τα λόγια
Απλές υλικές δονήσεις, βουδηστροφών ένα κενό
Και τανάπαλιν η ίδια γλυκιά μελωδία.
Το πανηγύρι των αισθήσεων,
Το τέλειο άκουσμα του μουσικού
Όχι αγορά, όχι χαχανίσματα,
μήτε βροντές από τον κόσμο των ανθρώπων
Μόνο εμείς
Μα ανόητε. Το όνειρο μένει όνειρο.
Αν ζητάς αγάπη πάψε να την διαπραγματεύεσαι.
Κάνε αγάπη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
