ΑΙΟΛΟΣ
14-10-2006 @ 02:01 | Βουβαίνομαι.
σταλακτίτες σιωπής απολιθώνουν τα φωνήεντα
πνιγηρές οξειδωμένες κάμαρες υιοθετούν τις φαντασίες μου
έτσι όπως στις αγκάλες των υπόγειων ρευμάτων
αμαχητί παραδίνονται τα όνειρα…
μ’ ακούς;
Ποιος να σ΄ ακούσει φίλε Χρήστο…
Έχουμε πάθει μαζική κώφωση μου φαίνεται…
Θαυμάσιο το ποίημα σου…
Καλημέρα… ::smile.:: | |
MARGARITA
14-10-2006 @ 03:41 | Καλημέρα Χρήστο σε ακούω και σε νοιώθω...πολύ όμορφο ::smile.:: | |
Τσακίρη Χαρά
14-10-2006 @ 05:53 | Μεχρι τα άδυτα ακούγεσαι Χρηστο....... υπέροχο!!!!!!
| |
nioufaro
14-10-2006 @ 07:15 | κάτι από το μονόγραμμα του ελύτη...
Άκου , άκου
ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς ;
ποιος γυρεύει τον άλλο , ποιος φωνάζει -ακούς ;
είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω , μ'ακούς
Σ'αγαπώ , σ'αγαπώ , μ'ακούς.
πολύ όμορφο , τρυφερό | |
agrampeli
14-10-2006 @ 07:32 | υπέροχο ::smile.:: | |
Αγνή
14-10-2006 @ 09:30 | Η δική σου ατμόσφαιρα
Το δικό σου βασίλειο,
πάντα θα σε αναγνώριζα φίλε μου
μέσα σε λίγες λέξεις....
σταλαγμίτες... | |
elli
14-10-2006 @ 16:02 | Πανέμορφο Χρήστο!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Θάλεια
15-10-2006 @ 07:11 | Bra xristo m' akous?
exeis kolo maimous...
m'akous?
::down.:: ::naugh.:: ::scare.:: | |
 |
