stixoi.info: Η Αστραπη Με Τυφλωνει

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η Αστραπη Με Τυφλωνει

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130737 Τραγούδια, 269452 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η Αστραπη Με Τυφλωνει

Σας ευχαριστω όλους μέσα από την ψυχή μου για τα όμορφα σχόλια σας. Ειλικρινά σας ευχαριστώ

Ο πόλεμος άρχισε
Και ποτέ δεν τελειώνει
Το αίμα κυλάει
Και ποτέ δεν σταματάει

Οι βροντές δεν είναι φυσικές
Οι αστραπές είναι τεχνητές
Και με τυφλώνουν…

Ένα παιδί, ένα όπλο, μια πληγή…
Κι ο θάνατος
Μια γη, μια γυμνή, ένα τανκ…
Κι ο θάνατος
Η αστραπή φέγγει πολύ
Και με τυφλώνει…

Οι πληγές ανοίγουνε
Και ποτέ δεν κλείνουνε
Το άνοιγμα των λάκκων
Ποτέ δεν τελειώνει

Οι κραυγές είναι φρικτές
Οι αστραπές είναι τεχνητές
Και με τυφλώνουν

Ένα μυαλό, μία σκέψη, ένα δάκρυ…
Κι ο θάνατος
Μια γυμνή, μια κραυγή, ένα τέρας…
Κι ο θάνατος
Η αστραπή φέγγει πολύ
Και με τυφλώνει…

Το ποτάμι με το αίμα, οδηγεί σε ένα δέλτα
Και γίνεται θάλασσα
Των θυμάτων οι κραυγές είναι δυνατές
Και με κουφαίνουν
Των ανθρώπων οι ζωές σβήνουν σαν φωτιές
Και με παγώνουν
Το θαλασσί γίνετε γκρι
Και εμείς… νεκροί


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

MARGARITA 14-10-2006 @ 06:41	Το ποτάμι με το αίμα, οδηγεί σε ένα δέλτα Και γίνεται θάλασσα Των θυμάτων οι κραυγές είναι δυνατές Και με κουφαίνουν Των ανθρώπων οι ζωές σβήνουν σαν φωτιές Και με παγώνουν Το θαλασσί γίνετε γκρι Και εμείς… νεκροί Δυνατό και αληθινό Αργύρη
Άθη Λ. 14-10-2006 @ 06:43	Μαύρο, αλλά "λέει" πολλά... Αργύρη, ας κάνουμε τον πόνο ποίημα.. ίσως έτσι να τον ξορκίζουμε... να είσαι καλά..
Ηλιαχτίδα 20-10-2006 @ 04:23	Ομορφα τα λογια σου.. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο