| |
κοιτάω το άπλετο σου το κορμί
ξαπλωμένο σε μια γαλάζια πέτρα
κι ο βράχος να σκεπάζει να σε βλέπει απ'την οργή
του κύματος να διώχνει αυτού την τέφρα
και πλάθω με νερό και με χρυσάφι
τη νεκρική αυτή σου σιωπή
είναι τόσο ωραία όταν κοιμάσε
γιατί ακούω πως μιλάει η ψυχή
και μ'ένα μωβ σύννεφο πετάω
σε μια ακτίδα που μοιάζει σαν παιδί
που κρύβεται εκεί σ'ένα φεγγήτη
και περιμένει ν'ανταμώσει το πρωί
μα μοιάζεις τόσο όμορφη σαν πεύκο
που αγκαλιάζουν χίλια εφτά πουλιά
και μ'ένα κελαήδημα με παρασέρνει
και με αφήνει πλάι σου εκεί
στην όμορφη γλυκιά σου παραλία
και σε λευκές κόλλες απο χαρτί...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
