| |
Εκεί που πάλευα να στείλω το μυαλό
Πιτσιρικάς πεισματικός θυμάμαι τότε
Κανείς δεν μ΄ έβλεπε που κλαίω από τότε
Πόσο φοβάμαι όταν φεύγεις για καλό…
Τώρα παλεύω μοναχός με μια πουτάνα
Να την αλλάξω προσπαθώ σε αδελφή
Μέσα μου έχω μια ιδέα χρυσαφί
Για μένα είναι του εξ ουρανού το μάνα
Ένα χαλί που μεσ’ στα σύννεφα πετάει
Κάποιος κρατάει απ΄ αυτό μία κλωστή
Λένε πως έχει μία λύση πιο σωστή
Όμως δεν πράττει και σαν άγαλμα κοιτάει
Από τα μάτια μου πετάγεται φωτιά
Και καρβουνιάζει ο απέναντι μου κράχτης
Δεν με κρατάει άλλο πια αυτός ο φράχτης
Μια ιαχή μου έχει πάρει τα αυτιά
Ο, τι δεν κέρδισα ποτέ μου θα κερδίσω
Μια φαντασία όχι πια πραγματική
Ίσως κανένας να μην πήγε ως εκεί
Και όταν φτάσω ίσως πίσω μη γυρίσω
Σε μια χώρα που δεν έχει δυνατούς
Που δεν κατέχει το μπαρούτι εξουσία
Ένα σπουργίτι συντροφεύει την ουσία
Πόσο μ’ αρέσει να πετώ με αετούς…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
