| |
Που τη βρήκρες;
Που την ξέθαψες;
Από ποια άβυσσο της ψυχής μου, ανέσυρες τη μνήμη αυτή;
Μ' έκαψες πάλι εσωτερικά......
Με μια σου λέξη......έβαλες φωτιά...........σε ό,τι πιο μύχιο και κρυφό κοιμάται στων αιώνων μου τα βάθη..............
Μα πως μπορείς να ξέρεις; Χωρίς καθόλου να με ξέρεις....... Πώς είναι δυνατόν;
Να μου μιλάς για πράγματα δικά μου, κομμάτια ονείρου ζωντανά......για πράγματα που δεν σου έχω πει.........
Ποιος σου' χει δώσει το κλειδί καρδιά μου;
Ισως να στο' δωσα κι εγώ, σε κάποια ώρα μυστική, δική μας, άχρονη........Ισως..........
Αλλιώς, πώς;....Δε γίνεται..........
Κατέχεις μνήμες μου και τις ξυπνάς........Μνήμες, που ακόμα βρίσκονται σε λήθαργο και αφήνουν ,κάθε τόσο, ξέφτια στον ύπνο μου από το πέρασμά τους............
Μα εσύ........ανακινείς τα πάντα.........κι έχεις τη δύναμη να με ταξιδέψεις........
Με μια σου λέξη.......με μια σου εικόνα............
Τις νύχτες......τότε έρχεσαι.......
Οταν τα μάτια- τα υλικά- σφαλίσουν κι ανοίξουν αυτά τα άλλα, τα διάφανα........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
