Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Νεκρή παρωδία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Νεκρή παρωδία
 Από τις διαδρομές της ψυχής μου...
 
Η φύση νέκρωσε...
Τα χέρια κρύβουν το πρόσωπο...
Ο κόσμος θρυμματίστηκε...
Η ύπαρξη πυρπολείται...
Φλέγεται...
Το αίμα σκίζει τις φλέβες...
Οι τοίχοι γέμισαν στάλες...
ασύμμετρα σχήματα...
Κόκκινες κατηφορίζουν στο πάτωμα...
Νεκρές λίμνες...
Όλα σιωπούν...
Εγώ σιωπώ...
Αποτρόπαιο φονικό...

Η αίσθηση ζητιάνα στο κατώφλι...
Δεν την χρηματίζω...
Φεύγει...
Ο Ήλιος κουράστηκε να σκορπίζει ηλιαχτίδες...
Παγώνω από "χαμένα" βλέμματα...
Τα χρώματα της αυγής ξέφτισαν...
Λουφάζω σε μια γωνιά...
Θωρώ το πέρασμά του χρόνου...
Σκληρό κι απόμακρο...
Νέκρωσε...
Κανείς δεν πορεύεται δίπλα...
Κανείς δεν αρπάζει το χέρι...
Η ζωή βυθίζεται μέσα στην θλίψη...
Κανείς δεν χαμογελά, κανείς δεν φτερουγίζει...
Μια μάζα πεταμένα φτερά...
Σάρκες που μονάχα ανασάνουν...
Το δάκρυ στέρεψε...
Ανοίγω λάκκο βαθύ...
Νεράιδα θάβω μαυροφορούσα...
χωρίς λουλούδια και ψαλμωδίες...
Αυτοκτόνησε βαθειά στην ψυχή μου...

Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φωνάξω...
Η φωνή μου να φτάσει στο φεγγάρι...
Θέλω να με
ακούσει...
Να κυλήσει στα χέρια μου...
Να βουτήξουμε μαζί στο κέντρο της θάλασσας...
Εκεί να
εγκατασταθώ...
Να δροσίζομαι και να λάμπω...
Τίποτε άλλο...

Στέλιος Κ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
vasileious
18-10-2006 @ 18:20
::up.::
AETΟΣ
18-10-2006 @ 19:04
Υπεροχη η γραφη σου....
καλο ξημερωμα Στελιο ::smile.::
MARGARITA
18-10-2006 @ 23:49
Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φωνάξω...
Η φωνή μου να φτάσει στο φεγγάρι...
Θέλω να με
ακούσει...
Να κυλήσει στα χέρια μου...
Να βουτήξουμε μαζί στο κέντρο της θάλασσας...
Εκεί να
εγκατασταθώ...
Να δροσίζομαι και να λάμπω...
Τίποτε άλλο...

υπάρχουν Κένταυρε...υπάρχουν...όμορφοι στίχοι..καλημέρα σου ::smile.:: ::smile.::
~ Εφυγα ~
19-10-2006 @ 00:15
Θωρώ το πέρασμά του χρόνου...
Σκληρό κι απόμακρο...
Νέκρωσε...
Κανείς δεν πορεύεται δίπλα...
Κανείς δεν αρπάζει το χέρι...
Η ζωή βυθίζεται μέσα στην θλίψη...
Κανείς δεν χαμογελά, κανείς δεν φτερουγίζει...
Μια μάζα πεταμένα φτερά...
Σάρκες που μονάχα ανασάνουν...
Το δάκρυ στέρεψε...
Ανοίγω λάκκο βαθύ...
Νεράιδα θάβω μαυροφορούσα...
χωρίς λουλούδια και ψαλμωδίες...
Αυτοκτόνησε βαθειά στην ψυχή μου...

Στέλιο......
Spartinos
19-10-2006 @ 01:27
ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΕΛΙΟ ::up.::
silmariel
19-10-2006 @ 06:47
"Τιποτε αλλο..." ::cry.::
Ηλιαχτίδα
19-10-2006 @ 10:02
Θλιμενο.........προξενει ανατριχιλα.......περιεργα συναισθήματα....
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
19-10-2006 @ 12:30
Υπάρχουν στιγμές που θέλω να φωνάξω...
Η φωνή μου να φτάσει στο φεγγάρι...
Θέλω να με
ακούσει...
Να κυλήσει στα χέρια μου...
Να βουτήξουμε μαζί στο κέντρο της θάλασσας...
Εκεί να
εγκατασταθώ...
Να δροσίζομαι και να λάμπω...
Τίποτε άλλο...

Πολύ ωραία γραφή...
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-10-2006 @ 13:15
ταυτίστηκα απόλυτα.
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-10-2006 @ 13:36
... και σβέσε και κανένα μήνυμα ::smile.::
maninoula
08-11-2006 @ 12:08
::cry.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο