| |
[I][B]ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΑΚΙΝΗΤΟΣ,ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ,ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙΣ
ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΤΗΝ ΑΜΟΙΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
ΠΟΙΑ ΕΙΝ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ; ΠΟΣΑ ΝΕ ΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ
ΣΤΟ ΑΧΑΝΕΣ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ ,ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ...
ΚΡΑΣΙ ΑΠΟ ΜΠΡΟΥΣΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ,ΓΛΥΚΟ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ
ΣΑΝ ΑΓΡΙΟ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ,ΠΟΥ ΦΥΕΤΑΙ ΑΠ ΤΟΥΣ ΦΡΑΧΤΕΣ
ΣΑΝ ΣΠΙΤΙ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟ ΖΩΣΑΝ ΤΑ ΡΟΔΑ
Μ'ΟΣΜΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗΣ ΒΡΟΧΗΣ,ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΕΡΟ ΚΡΥΑΣ ΠΗΓΗΣ
ΕΤΣΙ ΣΕ ΜΕΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙΣ.
ΣΑΝ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΩ ΠΙΟΤΕΡΟ,ΤΑ ΦΡΕΝΑ ΜΟΥ ΣΑΛΕΥΟΥΝ..
ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣ ΤΗΝ ΟΑΣΗ ,ΣΤΟΥΣ ΘΟΛΟΥΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ...
ΣΤΟΥΣ ΦΩΤΕΙΝΟΥΣ ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ ΤΟΥ..
ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ..
ΟΛΟΓΥΡΑ ΣΤΕΚΩ ΕΓΩ...
ΜΕ ΜΑΣΚΑ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΣΟΥ![/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
