ΑΙΟΛΟΣ
23-10-2006 @ 06:38 | Σκαρφαλώσαμε μαζί στα σύννεφα
κι εκεί στο απόλυτο άσπρο χνούδι τους
χτίζαμε τα όνειρά μας,
και τα βράδια που ταξιδεύαμε
στ' αστέρια, μου κρατούσες το χέρι
για να μη χαθώ
ανάμεσα στους γαλαξίες.
Πολύ όμορφο Κατερίνα…
Από περιέργεια, Υδροχόος είσαι..;
::smile.:: | |
angelface(sweetaki_girl)
23-10-2006 @ 06:41 | ''καθε ελπιδα σημαδι ζωης
της δικιας σου ζωης
της δικιας μας ζωης
που προχωρουνε χωρια''
ποσο μου αρεσε αυτο,και γενικα ολο..
μπραβο | |
katerina3
23-10-2006 @ 08:20 | Τάκη σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Η αλήθεια είναι ότι κάνω πολύ καλή παρέα με τους Υδροχόους άρα είμαι Ζυγός!
Μαρία μου χαίρομαι που σου άρεσε! Ευχαριστώ! | |
horseman
23-10-2006 @ 09:55 | Το ίδιο βράδυ που έφυγες
τα όνειρα που κάναμε πάνω
στα σύννεφα έγιναν σταγόνες βροχής
που έπεσαν στη γη και τη μάτωσαν.
Κάθε σταγόνα κι ένα "κρίμα"
κάθε "κρίμα" κι ένα όνειρο
κάθε όνειρο και μια ελπίδα
Κατερίνα δεν στερεί κανένα κομάτι...
όλο είναι όμορφο...
προσεκτικά ακουμπισμένο... | |
ΣΟΦΙΑ(21)
23-10-2006 @ 10:09 | πολυ ωραιο.... | |
Ri@89
23-10-2006 @ 11:51 | Το ίδιο βράδυ που έφυγες
τα όνειρα που κάναμε πάνω
στα σύννεφα έγιναν σταγόνες βροχής
που έπεσαν στη γη και τη μάτωσαν.
Κι ολο αυτο....
Μου θυμιζει για ακομη μια φορα... εκεινο το βραδυ... ::cry.:: | |
AETΟΣ
23-10-2006 @ 13:21 | Πολυ ομορφο!
::smile.:: | |
katerina3
23-10-2006 @ 15:21 | Στέλιο σε ευχαριστώ είναι πραγματικά ακουμπισμένο προσεχτικα...
21, Φάνη, να΄στε καλά
Ρία δεν το ήθελα να στο θυμίσω όμως καμιά φορά οι θύμισες μας κάνουν πιο δυνατούς! Ευχαριστώ σας! ::smile.:: | |
 |
