| |
| | Δεκέμβρης |  | | | Ο αιωνιος χειμωνας στο μυαλο και στην ψυχη μιας γυναικας που πενθει για καποιο λογο και ασθανεται οτι μαζι της πενθει και η ζωη... | | |
Ειναι Δεκεμβρης στην αυλη,
επανω στην ταρατσα,
Δεκεμβρης μεσ'το σπιτι σου,
μεσα στα δυο σου ματια.
Τις νυχτες ψαχνεις για Θεο,
ψαχνεις να βρεις ουσια,
κι αν ειν'οι λογοι σου φαιδροι,
δε δινεις σημασια.
Το χιονι κι δρομοι,
που μενουνε μονοι,
εγκλημα πραττουν
αποψε θανατου.
Κι εσυ σαν κομητης
ζεστος κι αλητης,
τη ζεστη σου ριχνεις
στους δρομους κι ας λυπεις.
Στο αδειο το τζακι,
στου κοσμου την ακρη,
καιει νοερα,
ενα γεματο λευκο χαρτακι.
Κλειστα παραθυρια,
και φωτα καντηλια,
τα μαυρα σου ρουχα,
θηλιες και ιστοι.
Σπασμενοι καθρεφτες
που γινανε κλεφτες,
κι απ'οτι κι αν ειχες
σ'αφησαν ρυτιδες.
Τα μαυρα σου ματια
που πισσα δακρυζουν,
στο μαυρο της μερας
δακρυζουν φωτια.
Το αιμα λεπιδες
χαιδευουν το σωμα
και πλενουν με αιμα
τον καθε Δεκεμβρη.
Κορακια στις στεγες,
παντρευουν τις χηρες
και ψελνουνε υμνους
στο φως της σεληνης.
Διαβολοι κι αγγελοι,
στην ακρη της οχθης,
κραττοντας δοξαρια
και βιολες θρυνουν.
Στ'αστερι που πεφτει,
προσευχεσαι να 'ρθει,
το πρωτο φιλι,
του χειμωνα ξανα.
Ειναι Δεκεμβρης,
πως μπορεις κι αποφευγεις,
την αχρωμη μερα,
που τρεχει σαν σφαιρα;
Ειναι Δεκεμβρης,
μ'αποψε αν φυγεις,
δε θα γυρισεις
πισω ποτε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Τα συναισθήματά σου ανήκουν σε όλο τον κόσμο! | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | "Ένα ποιήμα βγαλμένο μέσα από τη λαϊκή παράδοση του τόπου μας,γραμμένο με φειδώ από μία νέα κει εξαιρετικά ταλαντούχα καλλιτέχνιδα.Ο οιστρος της Ιωάννας που διαφαίνεται πίσω από τη μαεστρία στο ταίριασμα και την παράθεση των λέξεων, σε συνδιασμό με τον διάφανο ερωτισμό που υποθάλπτεται πίσω από τους στίχους κάνουν το ποιήμα σου να ξεχωρίζει." Κώστας Μ. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
