| |
Δεν το περίμενα ποτέ
πως δεν θα μου έφτανε ο θάνατος σου
θέλω να σε κάνω
Προμηθέα Δεσμώτη
στο όρος
της οργής μου.
Δύναμη να μην έχεις
να πονά η ανάσα σου
που μπαίνει μες το στόμα.
Να σε δέρνει το
μαύρο θαλασσινό κύμα.
Να γλείφει τις πληγές σου, ενώ αιμορραγούν και αυτές να μην κλείνουν.
Αίμα να τρέχει από τα μάτια σου
και ο αετός της καρδιά μου
να στα τρώει σιγά σιγά...
Βροχή από αλάτι να
πέφτει στο κορμί σου. Κορμί σπασμένο
τσαλακωμένο...
Μαστίγια τα μαλλιά μου
στις πλάτες σου...
Νυστέρια τα χέρια μου
πάνω σου...
Όλα να γίνονται
σιγά...ηδονικά...
Ρομφαίες τα δυο μου χείλη
να σε φιλούν, και να
παρακαλάς για θάνατο...
Δε σε ζυγώνει...
Αυτός, σε απαξιώνει....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
