| |
Παντα κανω μια αρχη
οσο κι αν αυτη ποναει
παντα κυταω τη ζωη
καταματα οπου κι αν παει
κι αν το βλεμα χαμηλα
σκυψω εστω και λιγακι
ειν απλως προσωρινο
και ψηλα το παιρνω παλι
οτι αρχιζω προσπαθω
παντοτε να το τελειωνω
οσο πονο εχω δωσει μεχρι τωρα
τον πληρωνω
κι αν σκληρα μουχει φερθει η ζωη
καταλαβαινω
ειν ο δικος μου Γολγοθας
και γω απλως τον ανεβαινω
τα κοκκαλα τσακιζει λεν η γλωσσα
κι ας μην εχει
ενα δικο της σκελετο
μοναχα για να αντεχει
ετσι και γω οχυρωνομαι
στον κοσμο μου μ ασπιδα
την γλωσσα την ελληνικη
και κοτσια την ελπιδα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
