| |
τρεμει η ψυχουλλα μου απο σενα νε γεματη
τοσο που καποτε θαρρω ειν αδικο
νασαι αγαπη μου της νυχτας μου κομματι
κι ο κοσμος ναχει απ τη ζωη παραπονο
ροδο κι αγιοκλημα στο κατασπρο σεντονι
τρεμω στο βαρος του κορμιου σου φυλλαρακι
κι εχω μαζεψει και τις πεντε μου αισθησεις
ο ερωτας στα ματια σου μεθαει
ρωτας και γω μαζευω απαντησεις
ροδο κι αγιοκλημα μυριζει το βραδακι
ολα τελειωνουν κι ολα αρχιζουνε μαζι σου
αρχη και τελος μοιαζουν ναναι μια ζωη
σαν μεσα σ ονειρο το νοιωθω το φιλι σου
τρεχω στο σωμα σου σαν διαφανη πηγη
ροδο κι αγιοκλημα μου φερνει η θυμηση σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
