ΑΙΟΛΟΣ
25-10-2006 @ 16:12 | Το πάθος μου το αταξίδευτο
στα ματια σου πως να το καθρεφτίσω
όταν το χρώμα σου το καστανό
το βάφει η συνήθεια θολο και γκρίζο?
Θέλω να σου πω τόσα πολλά… μα διστάζω…
Πανέμορφο Αντιγόνη…
Η σειρήνα διστάζει… σαλεύει το πλήθος…
Καλό βράδυ…
::smile.:: | |
sirena
25-10-2006 @ 16:14 | Καλο σου ξημέρωμα φιλε μου.
Αγκαλιά σου στέλνω, σφιχτή. | |
seizeTHEday
25-10-2006 @ 16:15 | Πολύ όμορφα γράφεις.
και αυτή και η προϋγούμενη δημιουργία σου "Μοναχικός Λύκος"! Να είσαι καλά!
::smile.:: | |
Goldy
25-10-2006 @ 16:34 | Αντιγόνη μου και γιατί κοπελάρα μου δεν γυρνάς σπιτάκι σου... Να μου πεις, πάντα εύκολο είναι;
Πολύ πολύ ωραίο και...
προσπάθησε να κάνεις τα θέλω σου πραγματικότητα... ::smile.:: | |
ΚαΤερίνη
25-10-2006 @ 16:59 | Θέλω να με πάρει η θάλασσα
Έτσι, χωρίς καράβι και πανιά
Θέλω να νιώσω πως είμαι σπίτι μου
Εκεί που δεν χρειάζεται να ψάχνω πια.
Μ' αρέσουν τα γραπτά σου! ::yes.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
25-10-2006 @ 17:03 | Σε νιώθω... έτσι απλά. ::smile.:: | |
MARGARITA
25-10-2006 @ 17:33 | Το πάθος μου το αταξίδευτο
στα ματια σου πως να το καθρεφτίσω
όταν το χρώμα σου το καστανό
το βάφει η συνήθεια θολο και γκρίζο?
Θέλω να σου πω πως μου άρεσε πάρα πολύ πολύ Αντιγόνη ::smile.:: | |
AETΟΣ
25-10-2006 @ 22:25 | Υπεροχη η γραφη σου!!!
::smile.:: | |
Spartinos
26-10-2006 @ 01:36 | ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.:: | |
storm
26-10-2006 @ 02:07 | Για το αύριο, που πάντα μου μιλάς
Κυνηγημένος από το παρελθόν σου
Γυρνώ και σε κοιτώ, σου ψιθυρίζω...
“το σήμερα άρπαξε, είναι εδώ”.
Το πάθος μου το αταξίδευτο
στα ματια σου πως να το καθρεφτίσω
όταν το χρώμα σου το καστανό
το βάφει η συνήθεια θολο και γκρίζο?
Πως να παλέψεις παρελθόν και συνήθεια;
Μίκρυνε ο λυγμός,αναφιλητό έγνε...
κουράστηκε να μεγαλώνει...
Υπέροχο!
| |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
26-10-2006 @ 02:10 | Το πάθος μου το αταξίδευτο
στα ματια σου πως να το καθρεφτίσω
όταν το χρώμα σου το καστανό
το βάφει η συνήθεια θολο και γκρίζο?
Κι εγώ εδώ πέφτω με τα μούτρα. ::up.:: | |
santana
26-10-2006 @ 03:20 | Για ένα τραγούδι, να το χορέψω όλο το βραδυ
Να προσποιηθώ πως με κρατάς σφιχτά
Μα ένα φάντασμα παίρνει τη θέση σου..
Γιαυτό είμαστε ποιητές Αντιγόνη ,για να καλύπτουμε τα κενά της καθημερινότητας.Οι άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι λίγο περισσότερο απο τους άλλους ,έχουν την ανάγκη αυτή.Πληγωνόμαστε ,γελάμε, ηρεμούμε, μα την επόμενη μέρα θα γράψουμε κάτι,γιατί άν δεν γράψουμε, θα έχουμε ήδη πεθάνει μέσα μας..Αυτό που έγραψες εκτός απο συνταρακτικό είναι πολύ αληθινό και σε καταλαβαίνουμε μόνο εμείς οι ποιητές εδώ,που σου κρατάμε παρέα κάθε μέρα, χέρι-χέρι όλοι μαζί στην συναισθηματική ανηφόρα!! | |
ΠΡΩΤΑΡΗΣ
26-10-2006 @ 03:57 | .........και το πάθος αγνοείται....
Υπέροχο Αντιγόνη.. ::yes.:: | |
sirena
26-10-2006 @ 07:26 | Τα λόγια σας με τιμούν και με εξυψώνουν. Ευχαριστώ που ταξιδεύετε μαζί με τις σκέψεις μου. Η παρέα σας θησαυρός μου και η στήριξη σας βράχος μου. Τα φιλια μου σε όλους.
::smile.:: | |
 |
