Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αναστασία
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130386 Τραγούδια, 269367 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αναστασία
 Τα μικρά παιδιά, τα μικρά παιδιά / που κρατούνε στο χέρι τους σαν τον μύλο το χάρτινο / τις ελπίδες μας
 
Τι όμορφη που είσαι!
είσαι πολύ όμορφη…
πολύ όμορφη…
όμορφη…
ψιθύριζες νυσταγμένα
κι αποκοιμήθηκες

Το χεράκι σου απαλό
χάιδευε την ανάσα μου
βαθιά χωμένο στα μαλλιά μου
Με το άλλο
τύλιγες τα όνειρά σου
και τις μικρές ανάγκες σου
σφιχτά στη μάλλινη κουβέρτα

Αναπνοή ήρεμου κορεσμού και
ένα βλεφάρισμα ανεπαίσθητο
στάλαζε το χαμόγελο που
απ’ τις άκρες των χειλιών
έλιωνε στην καρδιά μου

Έμεινα να σε κοιτάζω ακίνητη

Ποιος θεός φαντάστηκε τόση αρμονία;
Πόση διαφάνεια και πόσες σκέψεις γάργαρες
έρεαν στις αρτηρίες της ψυχής σου
Σκέψεις που δεν προφέρονται με λέξεις

Θα ‘μουν ώρα έτσι, σκυμμένη κι άηχη
Στάση βαθιάς περισυλλογής
ή αναπόλησης;
Ταξίδευα στις πρώτες μέρες της άνοιξης
του ερχομού σου
Σάρκα ελάχιστη βλέμμα απελπισίας
κι ένα κλάμα κοφτό στη γενέτειρα είσοδο

Κι όλοι εμείς έναν γύρο. Ασφυξία αγάπης
Κάπως σ’ ένοιωσα
Οι κυτταρικές μου μνήμες σε συμπόνεσαν
κι άφησα χώρο ανάμεσά μας
ν’ αναπνέεις καλύτερα
πιο δροσερά ν’ αγγίζεις
κάθε σου ανάγκη

Κι ορκίστηκα
στην αγάπη ετούτη
που πάλεψα και πλήρωσα
για να την κάνω λεύτερη
ποτέ να μη σου βάλω
στα πόδια αλυσίδες
Τα πρέπει μου τα θέλω μου
και όλα τα πολύξερα του αποστάτη νου μου
για μένα να κρατήσω

Μόνο ένα χέρι θα ‘χω πάντα εκεί
απλωμένο
να το κρατάς σαν θέλεις
να ψηλαφίσεις την ασφάλεια
Βοηθό μα όχι οδηγό σου

Πέτα ψηλά μικρό μου περιστέρι
Χαρταετός εγώ θα υψώνομαι
να παίζουμε στου ήλιου τα λιβάδια.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      blue velvet
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)
 
annaΤi
25-10-2006 @ 17:12
Το ζήλεψα.... μα τω Θεό...
Όσα θα 'θελα να πω στ' ανήψια μου...
ειδικά η πρότελευταία σου... όνειρο!!!! ::love.::

(Ψιτ, & που είσαι... θα συγχρονιστούμε, επιτέλους... τί θα γίνει??? ::sneak.:: ::razz2.:: )
MARGARITA
25-10-2006 @ 17:12
Να την χαίρεσαι Στελλα...ότι πιο χαρούμενο στη ζωή της...στη ζωή σας
κρατώ τους τρεις τελευταίους στίχους σου ...ιερή αγάπη ::love.::
seizeTHEday
25-10-2006 @ 17:13
Μπράβο σου! Πανέμορφο Στέλλα!
Καλό σου ξημέρωμα!
::smile.:: ::yes.::
ΑΙΟΛΟΣ
25-10-2006 @ 17:17
Στέλλα σε καταλαβαίνω… Και μένα η ανιψιά μου 5 ετών κοριτσάκι είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου…
Να τη χαίρεσαι… Το υπέροχο γραπτό σου δείχνει την αγάπη σου γι αυτή…
Καλό βράδυ…
::smile.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
25-10-2006 @ 17:19
Δίκιο άχει η annaTi... τόσο υπέροχο που το ζηλεύεις...
Να σαι καλά γι' αυτό που μας χάρισες απόψε.
ΚαΤερίνη
25-10-2006 @ 17:31
Υπέροχο, τρυφερό γαλήνιο... Να είστε καλά κι ευτυχισμένες ::love.::
Turandot
25-10-2006 @ 17:46
Κάτι ποιήματα σαν αυτά, ξυπνάνε μέσα μου ευαισθησίες, ... Και αναρωτιέμαι ¨και γω πότε θα γίνω μάνα; Πολύ όμορφο ποίημα. Πραγματικά! Μην ξεχάσεις ποτέ αυτούς τους στίχους
: ::up.::
Αγνή
25-10-2006 @ 21:33
Απαλό....χνουδωτό...περιστερένιο...
AETΟΣ
25-10-2006 @ 22:08
Πανεμορφο!!!καλη σου μερα ::smile.::
guesswho
26-10-2006 @ 01:20
Γειά σου βρε έτερη χαζοθεία! Όπως τα λες βεβεαίως βεβαίως!
Να τα χαιρόμαστε! ::smile.::
ΤΟΞΟΤΗΣ
26-10-2006 @ 01:44
Κυρία μου γράψατε ένα ποίημα μέσα απ΄ την καρδιά σας με πολύ αγάπη.
Θα σταθώ σ΄ αυτή τη στροφή η οποία είναι όλα τα «λεφτά».
Μόνο ένα χέρι θα ‘χω πάντα εκεί απλωμένο,
να το κρατάς σαν θέλεις,
να ψηλαφίσεις την ασφάλεια βοηθό,
μα όχι οδηγό σου.
Και το αναφέρω γιατί όλοι θέλουν να γίνονται οδηγοί των άλλων, λες και οι άλλοι…….
Την καλημέρα μου, κυρία ποιήτρια........
::love.::
neyro
26-10-2006 @ 01:47
Ποιος θεός φαντάστηκε τόση αρμονία;
Πόση διαφάνεια και πόσες σκέψεις
γάργαρες έρεαν στις αρτηρίες της ψυχής μου ;
Λόγια που δεν προφέρονται με λέξεις.

Μόνο ένα χέρι θα ‘χω πάντα εκεί απλωμένο,
να το κρατάς σαν θέλεις
να ψηλαφίσεις την ασφάλεια
βοηθό μα όχι οδηγό σου.

υπεροχο !
καλη σου μερα! ::smile.::
Spartinos
26-10-2006 @ 01:50
ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΕΛΛΑ ::up.::
χρήστος
26-10-2006 @ 02:28
πολύ πολύ όμορφο, καλή σου μέρα
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
26-10-2006 @ 02:32
Πέτα ψηλά μικρό μου περιστέρι.
Χαρταετός εγώ θα υψώνομαι
να παίζουμε στου ήλιου τα λιβάδια.

Ήδη άρχισα να πετώ.... ::up.::
Goldy
26-10-2006 @ 04:18
Να το χαρίσω κι εγώ στον αγαπημένο μου ανηψιό που είναι μόλις δύο και μου λείπει συνεχώς...?
Δεν μ' έχουν αγαπήσει ποτέ τόσο αγνά όσο ο ανηψιός μου...
Να' σαι καλά Στέλλα μου γλυκιά... ::love.::
TAS
26-10-2006 @ 10:15
Ελύτης - Μίκης για σένα και την Αναστασία σου:

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω.
Λουίζα και βασιλικό
Μαζί μ' αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ

Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί
Το περιβόλι με τ' αστέρια
και το πηγάδι το βαθύ

Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ' ουρανού
Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού

Μαρίνα* πράσινό μου αστέρι
Μαρίνα* φως του αυγερινού
Μαρίνα* μου άγριο περιστέρι
Και κρίνο του καλοκαιριού

(* )Βάλε Αναστασία ::love.:: ::smile.::
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
26-10-2006 @ 13:10
Υπέροχοι οι στίχοι σου!!!!
justawoman
26-10-2006 @ 13:28
Συγκινητικά όλα σας τα σχόλια φίλοι μου
Σας ευχαριστώ πολύ, κι εκ’ μέρους της Αναστασίας (είναι μόλις 3 ετών)
Λέω να σώσω αυτή τη σελίδα να τη δει όταν μεγαλώσει
TAS, η επιλογή από τον Ελύτη - Μίκη εξαιρετική… με τη φωνή δε της Γιαννακοπούλου, ότι καλύτερο.

Θα κλείσω μ’ ένα νανούρισμα… το αγαπημένο μου (Λοΐζος – Παπαδόπουλος)
Αφιερωμένο στον αδερφό της Αναστασίας και σ’ όλα τ’ αγόρια του σάιτ, μικρά και μεγάλα…
Την αγάπη μου


Θα κεντήσω
πάνω στ' αλόγου σου τη σέλλα
με διαμαντόπετρες σωρό
του φεγγαριού το πήγαιν' έλα
στο πελαγίσο το νερό

Αγόρι μου αγόρι μου
αγόρι μου να σε χαρώ

Θα κεντήσω
στ' ασημοπίστολα σου πλάι
της χελιδόνας το φτερό
κι ένα σταυρό να σε φυλάει
τις νύχτες που σε καρτερώ

::love.::
TAS
26-10-2006 @ 13:33
Στέλλα μου είναι το αγαπημένο μου όλων των εποχών!
Σας αφιερώνω και τα δάκρυα που ' χω χύσει
ακούγοντάς το. Ιδιαιτέρως στις σκοτεινιές της δικτατορίας...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο