| |
Ένοιωσε τα χέρια της μες στα δικά του χέρια. Δυο μικρά ασπρουλιάρικα χεράκια που όμως του γέμιζαν τα σωθηκά με την ζεστασιά τους.
Ευρυδίκη μου ψέλλισε, ακουμπώντας απαλά τα χείλη του στο κύκνειο λαιμό της, πες μου πως μ αγαπάς. πες μου πως θα ξανανταμώσουμε εδώ την Κυριακή πούρχεται.
Ναι καλέ μου, θα ξανανταμώσουμε την Κυριακή και κάθε Κυριακή, στο υπόσχομαι απάντησε εκείνη με σκέρτσο. Και θα μου φέρεις και λίγη από τη μαρμελάδα που σας δίνουνε στο Ίδρυμα, έτσι?
Ναι λιμάρη μου, θα σου φέρω ,αλλά κοίταξε μη μου παχύνεις, γιατί δεν θασαι όμορφος .. σε θέλω λεπτό πλάι μου,για να σκάσουνε απ το κακό τους οι φιλενάδες μου εκεί μέσα.
Ορφεαααααααα!!!.Γαμώτο η θειά μου με φωνάζει,πρέπει να του δίνω, ,ααα κοίτα σουχω φέρει κάτι δικό μου να το φοράς πάνω σου. Ξεδίπλωσε με περίσσια προσοχή ένα τριμμένο πανί που ο χρόνος δεν σεβάσθηκε και με αργές κινήσεις το απόθεσε στα χέρια της. Εκείνη ξετύλιξε το ύφασμα γεμάτη αδημονία και ..ένας σταυρός ξεπρόβαλε μπροστά της, ξύλινος και κατάμαυρος …σαν τη μοίρα τους.
Ορφανεψαν από νωρίς , εκείνη βρήκε στέγη στο Ορφανοτροφείο και εκείνος σε μια θειά του.
Θα το φοράω πάνω μου μέρα και νύχτα. Είναι πολύ παλιός ο σταυρός,,μουλεγε η στρίγγλα η θειά μου..ξέρει εκείνη. Το φόραγε η μάννα μου ,όταν με γένναγε , για να την.. φυλάει., Δεν την έσωσε όμως,δεν την έσωσε, μονολόγησε αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει στο μαγουλό του.
Μη λές χαζομάρες κουτέ γέμισες και μύξες.Εσυ όμως έζησες,για να είμαστε μαζί. Θα τον κρατήσω λοιπόν και θα τον φορώ στον λαιμό μου, θα μας φέρεί γούρι κάποτε.. θα δείς.
Ορφέαααααααααα Παναθεμάσε κωλόγρια…καριόλα.. ερχομαι θείτσα, καλέ έρχομαι.
Ένα λεπτό μη φευγεις καλέ μου,εχω και γώ να σου δώσω κάτι .Ξεκουμπωσε βιαστικά την ποδιά της και απο το μισοφώρι της ξεκάρφωσε ένα φυλαχτό.
Έχει τίμιο ξύλο Ορφέα,δεν είναι σκέτο περιτύλιγμα, θα σε φυλάει. Θα το φορώ, γιατί είναι κάτι δικό σου αγαπάκι μου. Ναι είναι κάτι καταδικό μου, κοίτα να μη το χάσεις,εεεεε.ε που πάς, ξέχασες τη παραμάνα τρελόπαιδο.!
Έδωσαν ένα φιλί βιαστικά πίσω από τον πλάτανο, καθώς η νεωκόρος καλούσε τα κορίτσια να μεταλάβουν. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ ξανά.
Την περίμενε κάθε Κυριακή την ίδια ώρα στο προαύλιο της εκκλησιάς, αλλά εκείνη δεν φαινόταν,λες και ειχε ανοιξει η γή και την κατάπιε.
Λες και η μοίρα τους ζήλεψε και ήθελε να συνεχίσει τα χαιρέκακα τα τραγικά καμώματα της με τις παιδικές ψυχούλες που αποζητούσαν το χουχούλιασμα και την ζεστασιά μέσα από τον νεανικό και άδολο ερωτά τους. Αχ αν αντάμωνε η αγάπη με την αγάπη με αμοιβαιότητα και τρυφεράδα, θαχε αλλάξει ο ντουνιάς μουρμούρισε ο κυρ παναγιώτης,ο 70χρονος φίλος του,που τουκανε παρέα στην μοναξιά του.
Εκείνη η κλειστή στροφή,αναθεμά την μουγγρισε σαν πληγωμένο θεριό ο σαραντάρης πια Ορφέας. Την είχε πάρει με μεγάλη ταχύτητα στην παραλιακή με το μοτοσακό κάνοντας κόντρες με άλλους και βρήκε πεζούλι .Αλλού το μοτοσακό, αλλού εκείνος. Καλά που βρέθηκε κοντά τούτος ο καλός Σαμαρείτης ,ο κυρ Παναγιωτης.Μπήκε τότε στη μέση του δρόμου και σταμάτησε την κυκλοφορία, ετσι του έσωσε τη ζωή, καθώς σωριασμένος στη μέση της ασφάλτου και ανήμπορος…..είναι να μη το βαζει ανθρώπου νους τι θα γινότανε. Πόσα χρόνια πέρασαν κυρ Παναγίωτη από τότε θυμάσαι? Εντεκα Ορφεα,έντεκα.Ημουνα 59 και εσύ 29άρης,φίλε μου.
Αύριο είναι η τελετή έναρξης της παραΟλυμπιάδας ,θα έρθεις να με δεις ψέλλισε ο Ορφέας στηρίζοντας το φορτίο του κορμιού του πάνω στις πατερίτσες, κληροδότημα εκείνης της μοιραίας βραδιάς, πες μου θα έλθεις?.
Ναι θα έλθω γιέ μου,θα έλθω
(συνεχίζεται)
ΜΖ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
