stixoi.info: Κατάβαση

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Κατάβαση

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130398 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Κατάβαση

σαν όνειρο που σβησε με το χάσιμο της νύχτας...

Ήταν μόνη
Τα μαλλιά της στόλιζαν άχυρα του λιβαδιού
Ήταν μόνη
Το άνοιγμα του πηγαδιού σκοτεινό
Στο βάθος ξεχώριζε αμυδρό φως
την έπιανε ίλιγγος
Φώναξε μια φορά τ'όνομα της
κι αυτό αντήχησε μέχρι τα έγκατα
Δεν πήρε απάντηση
Ήταν μόνη
αυτή,το φεγγάρι και το μάγγανο
Το στοιχειό του πηγαδιού
την πήρε στην μικροσκοπική του παλάμη
και τ'όνειρο ξετυλιγόταν,βυθίζοντας την
Κατέβαινε και περιστρεφόταν
Τοίχοι υγροί και σκυθρωποί
φυλαγαν μυστικά για χρόνια
Σε κάθε μικρό βύθισμα
ο αέρας άλλαζε
Χανόταν η μυρωδιά των αγρών
και την πλημμύριζε η μυρωδιά του Δράκου
Κατέβαινε στο σκοτάδι και στη σιωπή
Το φως στο βάθος παρέμενε αμυδρό
Αιώνες ολόκληροι την χώριζαν απ'αυτό
Ένιωσε ίλιγγο,έκλεισε τα μάτια στο σκοτάδι
Άγγιξε τον πάτο του πηγαδιού
Το δάπεδο,χάρτης φτιαγμένος
από θαμπό μάρμαρο σ'όλα τα χρώματα
Όπου ακουμπούσαν τα βήματά της
άλλαζαν οι τόποι του κόσμου
πάνω στον χάρτη
Ο Δράκος,
η πληγή του πεπρωμένου της
την πήρε από το χέρι
'Ήρθες απόψε με την θέληση σου"
της είπε
"Πέταξες πρώτα κι ύστερα βυθίστηκες"
Ανάσανε πάνω του την μυρωδιά της γης του
Τον κοίταξε με τον τρόπο αυτών
που μεγάλωσαν στον ήλιο
Την έσφιξε πάνω του σαν χωμάτινο παιχνίδι
Έμπηξε τα δάχτυλα στα μαλλιά της
Κι εκείνη σε μια μακρινή γωνιά του μυαλού της
θυμήθηκε την θάλασσα που είχε πεθάνει
Αφέθηκε στην δύναμη του
με μια κρυφή νοσταλγία του ουρανού


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

είμαστε ο καθρέπτης όπως και το πρόσωπο μέσα του...είμαστε πόνος και αυτό που θεραπεύει τον πόνο...

ΑΙΟΛΟΣ 27-10-2006 @ 17:04	Έμπηξε τα δάχτυλα στα μαλλιά της Κι εκείνη σε μια μακρινή γωνιά του μυαλού της θυμήθηκε την θάλασσα που είχε πεθάνει Αφέθηκε στην δύναμη του με μια κρυφή νοσταλγία του ουρανού Πολύ όμορφο Storm… Σαν νοσταλγία τ΄ ουρανού… ::smile.::
AETΟΣ 27-10-2006 @ 17:06	Yπεροχη η γραφη σου... καλο ξημερωμα ::smile.::
Goldy 27-10-2006 @ 17:34	::yes.:: .......... ::wink.:: Καληνύχτα...
justawoman 27-10-2006 @ 18:05	Στίχοι ήχοι: Κατέβαινε και περιστρεφόταν... Τοίχοι υγροί και σκυθρωποί... Όπου ακουμπούσαν τα βήματά της άλλαζαν οι τόποι του κόσμου... "Πέταξες πρώτα κι ύστερα βυθίστηκες"... Έμπηξε τα δάχτυλα στα μαλλιά της... θυμήθηκε την θάλασσα που είχε πεθάνει... Με δυσκολία τα ξεχώρισα με συγκινεί η γραφή σου καλημέρα storm ::smile.::
Αγνή 27-10-2006 @ 19:39	...σαν όνειρο...
MARGARITA 28-10-2006 @ 00:39	Τι όμορφες εικόνες ζωγράφισες Στορμ!!!!! Ο Δράκος, η πληγή του πεπρωμένου της την πήρε από το χέρι 'Ήρθες απόψε με την θέληση σου" της είπε "Πέταξες πρώτα κι ύστερα βυθίστηκες" Νομοτέλεια....πέταγμα και βύθισμα...καλημέρα σου ::up.::
Spartinos 28-10-2006 @ 02:32	ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.::
Morgana 28-10-2006 @ 02:56	Τέλειο!!! Απλά τέλειο!!!
Θεοδώρα Μονεμβασίτη 28-10-2006 @ 07:50	Την πήρε στην μικροσκοπική του παλάμη... Χανόταν η μυρωδιά των αγρών... ...με μια κρυφή νοσταλγία του ουρανού. ::smile.::
sirena 28-10-2006 @ 11:37	"Ανάσανε πάνω του την μυρωδιά της γης του Τον κοίταξε με τον τρόπο αυτών που μεγάλωσαν στον ήλιο Την έσφιξε πάνω του σαν χωμάτινο παιχνίδι.. ..Αφέθηκε στην δύναμη του με μια κρυφή νοσταλγία του ουρανού .." Δεν μπορώ με λόγια να σου πω τι με έκανες να νοιώσω... Τα είπες όλα εσύ. Την αγάπη μου.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο