Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Mantis Part #04
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130447 Τραγούδια, 269377 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Mantis Part #04
 Η συνέχεια...
 
Μια λάμψη. Μια τεράστια έκρηξη μπροστά μου και ξαφνικά βρέθηκα στον ίδιο πλανήτη που ήμουν και πριν, αλλά όπως φαινόταν ήταν πρίν ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος. Το τοπίο ήταν μαγικό. Και αυτός ο πλανήτης είχε δέντρα, όχι σαν τα δικά μας αλλά ήταν και αυτά πολύ όμορφα. Είχαν πολλά χρώματα. Πράσινο, κίτρινο, κόκκινο, μπλέ, μωβ και πορτοκαλί. Δεν διέκρινα να υπήρχαν πολύ ψηλά δέντρα. Ήταν στο μέγεθος μιας μηλιάς αλλά με λίγο πιο λεπτό κορμό και πλούσιο φύλλωμα.

Τα κτίρια παρ' όλο που μου φαινόντουσαν οικεία, δεν είχα ξαναδεί τέτοιο σχέδιο. Είχαν κυκλικές πόρτες που άνοιγαν ηλεκτρονικά προς τα πάνω διαγράφοντας ένα τόξο και εξαφανίζονταν στην ειδική θέση στην κορυφή της πόρτας. Τα παράθυρα ήταν παρόμοια με τις πόρτες αλλά σε μικρό μέγεθος. Όπως γύρισα προς τα δεξιά μου, είδα ένα δρόμο και άρχισα να τον ακολουθώ.

Συνάντησα πολλούς κατοίκους αυτού του πλανήτη και ενώ έμοιαζαν με ανθρώπους είχαν χαρακτηριστικά ζώων. Συνάντησα αρκούδες, λιοντάρια, ελάφια και πολλά άλλα. Όλοι ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους χωρίς να υπάρχει ίχνος μίσους. Όσοι με έβλεπαν στο δρόμο με χαιρετούσαν λες και με γνώριζαν από κάπου. Λίγα μέτρα πιό κάτω σταμάτησα να πιώ λίγο νερό από μια λίμνη και τότε είδα ότι εγώ είχα την μορφή ενός λιονταριού. Περίεργο συναίσθημα.

Ύστερα από λίγο περπάτημα άρχισα να διακρίνω ένα κτίριο στο βάθος με δύο εξογκώματα που έμοιαζαν με κέρατα. Στο κέντρο υψώνονταν ένας πύργος κωνικού σχήματος. Παρατήρησα ότι υπήρχαν τέσσερις μικρότεροι πύργοι που μάλλον χρησίμευαν σαν παρατηριτήρια. Όσο προχωρούσα διαπίστωνα ότι τελικά το κτίριο αυτό ήταν πιο μεγάλο απ' ότι πίστευα. Μόλις έφτασα στην κορυφή του λόφου κατάλαβα ότι είχα πολύ δίκιο. Από κάτω έβλεπες μια τεράστια πεδιάδα που την περικύκλωνε ένα μεγάλο τείχος. Αυτό πρέπει να ήταν κάτι σαν βασιλική πόλη και το μεγάλο κτίριο πρέπει να ήταν το κάστρο. Όποιος κοίταγε κάτω από αυτόν τον πύργο είχε πλήρη κάλυψη της πόλης. Ήταν τόσο μεγάλο που πιστεύω ότι πρέπει να ήταν μεγαλύτερο από ένα γήπεδο ποδοσφαίρου.
Την ώρα που ξεκίνησα να κατεβαίνω τον λόφο και να κατευθύνομαι στην μεγάλη πόλη, μία τεράστια πύρινη μπάλα έπεσε από το πουθενά και κατέστρεψε ένα από τα τέσσερα παρατηριτήρια. Σχεδόν αμέσως μία ακόμα έπεσε και έριξε μέρος του τείχους. Άρχισα να ψάχνω από πού ερχόντουσαν αυτές οι μπάλες φωτιάς και τότε είδα το σκάφος. Ήταν ενα μεγάλο σκάφος που όμοιό του δεν είχα ξαναδεί. Ήταν μαύρο και έμοιαζε με νυχτερίδα. Σίγουρα ήταν μητρικό σκάφος.

Άνοιξε κάτι πόρτες και αμέσως άρχισαν να βγαίνουν μέσα από αυτό άλλα μικρότερα σκάφη και πυροβολούσαν στο ψαχνό. Είχαν απογειωθεί και από την βάση του χωριού σκάφη, αλλά δεν είχαν ελπίδα. Οι άλλοι ήταν περισσότεροι. Έπρεπε να πάω στο κάστρο γρήγορα. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Έτσι άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τα κέρατα που υπήρχαν αριστερά και δεξιά από το κάστρο άρχισαν να κάνουν κάτι σαν ηλεκτρικές εκκενώσεις σαν να φόρτιζαν για να κάνουν κάτι μεγαλύτερο. Και είχα και πάλι δίκιο. Μόλις και το κάστρο άρχισε να κάνει το ίδιο, ένας τεράστιος ηλεκτρομαγνητικός θόλος άρχισε να καλύπτει την περιοχή του κάστρου και όλοι οι κάτοικοι της πόλης έτρεχαν για να μπουν μέσα για να προστατευτούν. Το μητρικό σκάφος έριξε και μια τρίτη μπάλα φωτιάς με αποτέλεσμα να πέσουν τελείως τα τείχη της πόλης.

Είχα σχεδόν φτάσει στην αρχή της πόλης όταν ένα σκάφος των κακών άρχισε να με πυροβολεί. Η εκρήξεις ήταν πολύ δυνατές, με το ζόρι που μπορούσα να κρατηθώ όρθιος και να μην πέσω. Ευτυχώς ένα δικό μας σκάφος τράβηξε τα πυρά πάνω του και έτσι συνέχισα να πηγαίνω προς το προορισμό μου. Καθώς έτρεχα προς τον πύργο έβλεπα παντού νεκρά πτώματα, άλλα διαμελισμένα και άλλα να έχουν λιώσει από τα απευθείας χτυπήματα των όπλων.
Επιτέλους έφτασα στην είσοδο του πύργου και έβαλα τον κωδικό μου. Η πόρτα άνοιξε και προχώρησα στο ασανσέρ. Μόλις μπήκα μέσα έβαλα πάλι τον κωδικό μου για να με πάει στην ειδική αίθουσα κρίσεων.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Mantis - Genesis
      Κατηγορίες
      Φαντασίας
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Όταν είσαι χάλια, κοιτάξου στο καθρέφτη και χαμογέλα. Ο καθρέφτης θα σου ανταποδώσει το χαμόγελο.
 
MARGARITA
28-10-2006 @ 02:44
Περιμένω την συνέχεια Δημήτρη και πολύχρωμος να είσαι για όλη τη ζωή σου....αυτό για την γιορτή σου ::smile.:: ::smile.:: ::smile.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
28-10-2006 @ 07:32
... ενώ έμοιαζαν με ανθρώπους είχαν χαρακτηριστικά ζώων.

::smile.::
DoSMaN
28-10-2006 @ 19:16
Ναι. Όπως το λες είναι Θεοδώρα. Σκέφτηκα να το βάλω "Ανθρωπόμορφα ζώα" αλλά μου κόλλησε περισσότερο έτσι. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο