Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μια Μαύρη ανεμώνη
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130585 Τραγούδια, 269415 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μια Μαύρη ανεμώνη
 Από τις διαδρομές της ψυχής μου...
 
[align=center]Φώναζααα
[I]Κραύγαζααα
ότι...
Ζω μονάχα σε όνειρα...
Τα κοτσύφια σιωπούσαν...
Η βροχή κόπαζε...
Ο ουρανός έκλεινε κουρτίνες...
Τα άστρα από μέσα αφουγκράζονταν...
Κι έστελναν μύνημα μελωδικό...
Νοτίζοντας τ' αυτιά σας...
Με λάμψη στην άκυρη μάτια σας...
Ότι...
Ζω μονάχα αγκαλιά με όνειρα...

Τραγουδούσα δυνατά...
Για τον χρόνο που δεν σπαταλούσα...
και την στιγμή κρατούσα...
Τα ρόδα άνοιγαν διάπλατα...
ευωδιές ξερνούσαν...
Τα πνευμονία ρουφούσαν...
Κι εγώ ταξίδευα...
Στα όνειρα που σφικταγκάλιαζα...
Στα όνειρα που ζούσα...

Γελάστηκα...
Ήταν μια Ανεμώνη...
Ήμουν ψηλά δεν παρατήρησα...
Τα χρώματα από φτηνά κραγιόν για πόρνες...
μαύρισαν απ' τον ιδρώτα...
Τα πέταλα χάρτινα...
Προϊόν φτηνής βίζιτας...
Τσαλάκωσαν στο πρώτο χάδι...
Ο Μίσχος κέρινος...
Έλιωσε στην ανάσα...
Σωριάστηκε νεκρή...
η Μαύρη ανεμώνη...[/I]

[B]Φώναζααα...
Δεν θέλω εφιάλτες...
Που ερωτοτροπούν με το σκοτάδι...
Νεκρούς ταξιδεμένους στην κόλαση...
Ούτε δάκρυα παγοκρυστάλλους...
Κι εσύ αμετανόητο άψυχο...
Μεταμορφώθηκες σε ανεμώνη...

Πως θα πάρω το χάδι που έκλεψες...
Τον ιδρώτα που καπηλεύτηκες...
Το φιλί που εκτέλεσες...
Πως...
Σκιά της ντροπής...[/B]

[I]Αύριο θα κάψω τα ρούχα...
Που ακούμπησες...
Μαύρη στάχτη σαν την ψυχή σου...
Τα χείλη θα τρίψω στο χώμα...
Να χαθεί η ανάσα σου...
Το κορμί μου ολάκερο...
θα αλείψω με ρετσίνι...
Να σκεπάσω όλα τα κύτταρα...
Στο ποτάμι θα πλυθώ...
Να χαθεί ολάκερη η μυρωδιά σου...
Δεν πρόκειτε ποτέ ποιά να αφεθώ...
Σε μια Μαύρη ανεμώνη...

Στέλιος Κ.[/align][/I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
11 λεπτα
28-10-2006 @ 19:05
μα πως να την σκοτινιασω αφου δεν φοβασε το σκοταδι...
Αγνή
28-10-2006 @ 20:14
Έχεις έντονες δυό πλευρές.
Την λευκή και την σκοτεινή.
Η σκοτεινή έχει έναν απίστευτο
θυμό......που δεν μπορώ να
τον ...χαρώ όταν βγαίνει στις
λέξεις σου....
Μαύρη στάχτη λες, σαν την ψυχή σου...
Ιππέα μου....
MARGARITA
29-10-2006 @ 01:48
Φώναζααα...
Δεν θέλω εφιάλτες...
Που ερωτοτροπούν με το σκοτάδι...
Νεκρούς ταξιδεμένους στην κόλαση...
Ούτε δάκρυα παγοκρυστάλλους...
Κι εσύ αμετανόητο άψυχο...
Μεταμορφώθηκες σε ανεμώνη...

Πως θα πάρω το χάδι που έκλεψες...
Τον ιδρώτα που καπηλεύτηκες...
Το φιλί που εκτέλεσες...
Πως...
Σκιά της ντροπής...

Mην μετανοιώνεις μάτια μου για όσα χάρισες...άφησε τους εφιάλτες σε άλλους και ας πονάς....θα ΄ρθει μια μέρα που η ανεμώνη σου
θα είναι κόκκινη σαν τα φλεγόμενα μέσα σου...σαν μετανοιώσεις
θα σβήσεις ένα κομμάτι απ τη ζωή σου και δεν το θέλεις Κένταυρε...
Δυνατή η κραυγή σου...ηχεί στα βουνά και στους γκρεμούς μου.....
::love.::
justawoman
29-10-2006 @ 02:01
Όλη αυτή η έντασηκι οθυμός ... μόλις καταλαγιάσουν
μπορούν να μετουσιωθούν σε ποίηση
και να εξαγνιστούν ::yes.::

καλημέρα κι από μένα Κένταυρε
::smile.::
Goldy
29-10-2006 @ 03:36
Καλημέρα Στέλιο...
Μου αρέσει η γραφή σου αλλά συνάμα...
Με τρομάζει... ::wink.::
~ Εφυγα ~
29-10-2006 @ 04:12
Καλημέρες Στελλάρα!!!
Θα συμφωνήσω με Μαργαρίτα και justawoman
και θα πω επίσης ότι έγραψες ακόμα μια φορά θαυμάσια! ::love.::
Ιουλιβέρτιος
29-10-2006 @ 06:46
Κάθε στίχος σου, ποίημα.
Ηλιαχτίδα
29-10-2006 @ 06:57
στιχοι κραυγής......... ::smile.::
Τσακίρη Χαρά
29-10-2006 @ 07:02
Ετσι ειναι ματια μου οι Μαυρες Ανεμωνες......... ισως για να μπορουν να ξεχωριζουνε οι λευκες.......... ::love.::
Αστεροτρόπιο (Jeny)
29-10-2006 @ 13:45
Γραμμένο με ψυχή... θυμωμένο...
από ανθρώπινο χέρι διασταυρώνονται οι ανεμώνες για να γίνουν μαύρες... κάποτε άσπρες θα ταν κι αυτές.
Με μαγνήτισε η τελευταία σου στροφή...
natasa loves music
29-10-2006 @ 15:53
Υπέροχο Στέλιο.....
Δυστυχώς πολλοί έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο....κι όσο πιο έντονα ξεγελάστηκαν, τόσο πιο πολύ πόνεσαν....αλλά η γνώση που αποκόμισαν είναι πολύτιμη -έμαθαν να ξεχωρίζουν πολύ εύκολα τις άσπρες από τις μαύρες ανεμώνες.
...γιατί με τις μαύρες , το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις αποφεύγεις.
Μπράβο για τα θεματα που θίγεις και για τον τρόπο που τα αποδίδεις.
::smile.:: ::smile.::
maninoula
08-11-2006 @ 11:36
::smile.:: ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο