MARGARITA
29-10-2006 @ 02:23 | Για δες ξημέρωσε;
Γιατί δεν πέρασε το φως μες απ’ τις γρίλιες;
Μήπως θαφτήκαμε;
Μήπως μας ξέχασε ο χρόνος και οι μοίρες;
Στάσου που πας;
Γιατί ακούω ν’ ανασαίνεις τόσο πόνο;
Μήπως κουράστηκές;
Μήπως τελείωσε για μας το οξυγόνο;
Της αγάπης αυτής το οξυγόνο είναι ατελείωτο...ανεξάντλητο...πηγή έρωτα άσβεστη...καλημέρα Κωστή μου
::love.:: | |
kostas71
29-10-2006 @ 02:24 | Καλημέρα Μαργαρήτα μου...τα φιλιά μου στου στέλνω | |
Tαπεινό χαμομηλάκι
29-10-2006 @ 02:25 |
"Όσοι αγάπησαν αυτό που δεν υπάρχει
Βρήκαν το θάρρος να πιστέψουνε κρυφά
Κι όσοι προτίμησαν να φύγουν απ’ την μάχη
Γίνανε σφαίρες και σκοτώσανε ξανά…"
Κάτι μου είπε αυτό ...
Όμορφο!
Καλή σου μέρα!
::smile.:: | |
kostas71
29-10-2006 @ 02:29 | Καλημέρα Αρετή.. | |
« Ακρόνειρο »
29-10-2006 @ 02:30 | " Μήπως κουράστηκές;
Μήπως τελείωσε για μας το οξυγόνο; "
Όλο μου άρεσε αλλά πολύ το παραπάνω..
Καλή Κυριακή..
| |
fanoulla
29-10-2006 @ 02:37 | οσοι προτιμησαν να φυγουν απ τη μαχη γινανε σφαιρες και σκοτωσανε ξανα........
εισαι απ τους αγαπημενους μου τελικα ::rol.:: | |
elli
29-10-2006 @ 03:19 | Kαλημέρα Κώστα μου...Πολύ καλό κι αυτό... Όμως τώρα τελευταία διακρίνω στίχους που μέσω αυτών συχνά αναρρωτιέται ο ποιητής. Ίσως αυτό να δηλώνει έναν κρυφό πόθο για φυγή από μια σκληρή πραγματικότητα...Διακρίνω επίσης και μια μικρή απαισιοδοξία για τη ζωή...Ή κάνω λάθος? Η ποίηση σου παραμένει να έχει έντονους μουσικούς τόνους και μια άρτια τεχνική επεξεργασία. ::angel.:: | |
Goldy
29-10-2006 @ 03:47 | Καλημέρα Κώστα...
Αν δεν απατώμαι, πάντα λίγο μελαγχολικός είσαι αλλά είναι τόσο ωραία όσα γράφεις... ::smile.:: | |
nafpaktos
29-10-2006 @ 09:51 | Κώστα-συγγνωμη στους υπολοιπους-
αλλά εισαι ο καλυτερος εδω μεσα.
Δεν το συζητω!
Απιστευτος στιχουργος,τα τραγουδια
σου ειναι ετοιμα για μελοποιηση και κανονικη κυκλοφορια
στην δισκογραφια.
Με κανεις να θελω να μαθω γρηγοροτερα κιθαρα
για να σε μελοποιω.
Απιστευτος!!!!!! | |
Ri@89
01-11-2006 @ 11:00 | Όσοι αγάπησαν αυτό που δεν υπάρχει
Βρήκαν το θάρρος να πιστέψουνε κρυφά
Κι όσοι προτίμησαν να φύγουν απ’ την μάχη
Γίνανε σφαίρες και σκοτώσανε ξανά…
Ετσι ειναι...
Γραφεις με πολυ συναισυημα.. Μπραβο!!
Σε θαυμαζω... ::smile.:: | |
 |
