stixoi.info: Στον απέναντι φόβο

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Στον απέναντι φόβο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130617 Τραγούδια, 269434 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Στον απέναντι φόβο

Έκλαιγα βουβά… τα δάκρυά μου είχαν μουσκέψει τις σελίδες όλων των μεγάλων στιγμών της ανθρωπότητας και των ερώτων που άδοξα κι ανώφελα τις τρέφουν…

Έπρεπε να σε φτιάξω ποίημα
για να σε χαίρομαι εύγλωττα
Να μην ανήκεις στους φόβους
να εξυψώνεσαι στης άνοιξης το απυρόβλητο.
Άνοιξη είπα;
Εποχή παραισθήσεων
καταραμένη… αγαπημένη εποχή
Αγαπημένη είπα;
Να ‘τος ο μύθος
Μύθος η αγάπη

Μέσα σου γεννήθηκα αγάπη
και σαν τραύμα βαθύ σε κουβαλώ.
Ένα χρέος παλιό, το μέσα έξω μου να βγάζω
μα να σε κοινωνήσω λεκτικά
αδύνατον
Τόση φόρτιση σου έχω αποθέσει
Τόση ένταση που δεν κατάφερα
να σε ξεστομίσω ούτε μια φορά
Ούτε για ξόρκι

Πάλι απ’ την αρχή
Κυοφορούν οι εποχές
έρωτα κι ελπίδα

Πονάει μέσα μου αυτή η λέξη
όπως τα λυπημένα παραμύθια
Μεγαλώνει, μεγαλώνει, γίνεται τρομακτική
Ξεχειλίζει… απ’ τα μάτια απ’ την καρδιά
ρέει στα πεζοδρόμια… και σκορπίζεται σπάταλα
Την τρομάζουν οι συμβάσεις
Χώνεται στις σκιές, καμώνεται την αόρατη
Λατρεύει τα περιθώρια, είναι ο φυσικός της χώρος
Πεθαίνει στην πλήρη της νεότητα
κι ανασταίνεται, τόσο έμπειρη όσο κι αθώα

Δύσκολη εποχή το σήμερα
κι εσύ εκεί, κουλουριασμένη μέσα μου
σαν φίδι να κοιμάσαι
Σε ζεσταίνω, τρέφεσαι απ’ τις περίσσειες
καμιά φορά κι απ’ τις στερήσεις
Ξυπνάς, χαϊδεύεις τα σπλάχνα μου, αναδεύεσαι
και τρυφερά με δαγκώνεις στο λαιμό
Είναι το μόνιμο, το ετήσιο φιλί σου.
Το δηλητήριο που μου προμηθεύεις με δόσεις
για να με κάνεις άνοση
Άνοση, αλλά τοξική

Αγάπη, λουλούδι μου εσύ
ακάνθινο στέμμα της καρδιάς μου

Θα μου πεις πως παραφρόνησα
πως δεν έχω ν’ αντιτάξω ούτε ένα απλό επιχείρημα
ενάντια σ’ αυτή την ταραχή που με κυκλώνει
Τα λόγια μου, σου ακούγονται κακότεχνα
σκληρά, αδιάφορα και ξένα
Ξένα είναι… Ναι

Ποιος άγγελος της νύχτας
Μου ψιθυρίζει λόγια ανάλεκτα;
Λέξεις και σκέψεις,
συλλογές παρελθόντων αποστάσεων;

Πάμε πάλι πίσω
στο μικρό παιδί μου… τον κρυμμένο εαυτό
Με παρακολουθώ συστηματικά από γεννήσεως μου
Κάθε στιγμή με βλέπω, στο πριν και στο μετά
Στο πριν της αθωότητας και στο μετά της λύπης
Ο διχασμός δεν έχει δισταγμούς
Με κόβει και μ' ενώνει, παρενθέτοντας
τις συμπαντικές μου καταβολές
Ότι δεν έζησα είναι μέσα μου, ατόφιο
και περιμένει τη στιγμή
που θα το αγαπήσω
για ν’ αποτυπωθεί
στο αρνητικό της μνήμης
(προϊούσας;)
Ότι έχω ζήσει, αγαπημένο ή μισητό
στις επιφάνειες κατοικεί
Είναι το κέλυφός μου, σιδερένια πανοπλία

Οι πόθοι μου, ανάμεσα
μετέωρη κρατούν αυτή την ύπαρξη
Είναι το παράλληλο σύμπαν μου
Είναι οι χώρες των μικρών μου αποδράσεων
Είναι εκεί, που σε ταξιδεύω αγάπη μου
για να λυτρώνεσαι
Μαζί
ποτέ δεν επιστρέψαμε από κει
Πάντα μ’ αφήνεις απροστάτευτη
το σήμερα ν’ αδράξω

Σαν διδαχή ή σαν εκπαίδευση στις χαμηλές μου πτήσεις;
Κι ύστερα…
όταν πια δεν έχει άλλο πέσιμο
έρχεσαι πάλι

Με καινούρια φορεσιά και νέο πρόσωπο
Τη μια εμφανίζεσαι στα όνειρά μου
την άλλη στις καινούριες αυταπάτες μου

Πρόσφατα όρισες και είπες:
«είμαι η αλήθεια».
Μα δε μου χρειάζονται ψευδώνυμα
Μόνο το χάδι σου
και το ετήσιο φιλί σου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 24 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Συλλογή φφφφφφ Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)

marakos1948 02-11-2006 @ 00:12	πολυ όμορφο!! ::love.::
Nocturna_ 02-11-2006 @ 00:39	"Στον απέναντι φόβο" που χώρεσε σε λέξεις μέσα σε lcd οθόνη, στην αγάπη που μυθικά κατοικεί σε ταξίδια και στην Άνοιξη και περίτεχνα στολίζεται για να ξαφνιάζει μα πάντα κρυφοκοιτάει από μέσα μας, χαρίζω την πιο όμορφη μου Καλημέρα... Για σένα μάτια μου..που τόσο γλυκά με μελαγχόλησες αυτό το πρωινό.. Την αγάπη μου...(που δε φτιασιδώνεται..)
Ηλιαχτίδα 02-11-2006 @ 00:51	Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή πειράζει να κρατήσω αυτο......? κυριως αυτο........ ::love.::
neyro 02-11-2006 @ 02:14	Λατρεύει τα περιθώρια, είναι ο φυσικός της χώρος Πεθαίνει στην πλήρη της νεότητα κι ανασταίνεται, τόσο έμπειρη όσο κι αθώα. Πάμε πάλι πίσω… στο μικρό παιδί μου… τον κρυμμένο εαυτό Με παρακολουθώ συστηματικά από γεννήσεως μου… Κάθε στιγμή με βλέπω, στο πριν και στο μετά Στο πριν της αθωότητας και στο μετά της γνώσης πολυ αληθινοι στιχοι ! γεματοι γυναικεια σοφια! ::yes.:: ::yes.:: ::smile.::
χρήστος 02-11-2006 @ 02:41	Δύσκολη εποχή το σήμερα κι εσύ εκεί, κουλουριασμένη μέσα μου, σα φίδι να κοιμάσαι. Σε ζεσταίνω, τρέφεσαι απ’ τις περίσσειες, καμιά φορά κι απ’ τις στερήσεις Ξυπνάς, χαϊδεύεις τα σπλάχνα μου, αναδεύεσαι και τρυφερά με δαγκώνεις στο λαιμό. πολύ όμορφο!!! καλημέρα
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 02-11-2006 @ 02:51	"Έπρεπε να σε φτιάξω ποίημα, για να σε χαίρομαι εύγλωττα. Να μην ανήκεις στους φόβους, να εξυψώνεσαι στης άνοιξης το απυρόβλητο." Και τι ποίημα! ......διατριβή θα έλεγα εγώ...::yes.:: Καλή σου μέρα Στέλλα.. ::smile.::
seizeTHEday 02-11-2006 @ 03:18	Τα λόγια σου... ξεσκονίζουν θύμησες, γεννούν όνειρα, χαϊδεύουν την ψυχή, ζεσταίνουν την καρδιά... Καλημέρα.
~ Εφυγα ~ 02-11-2006 @ 05:01	Με καινούρια φορεσιά και νέο πρόσωπο… Τη μια εμφανίζεσαι στα όνειρά μου, την άλλη στις lcd αυταπάτες μου. Πρόσφατα όρισες και είπες: «είμαι η αλήθεια». Μα δε μου χρειάζονται ψευδώνυμα Μόνο το χάδι σου και το ετήσιο φιλί σου. ΕΙΣΑΙ ~~~Μ Ε Γ Α Λ Η~~~ .- ::love.::
agrampeli 02-11-2006 @ 05:31	πολύ ωραίο ::smile.::
MARGARITA 02-11-2006 @ 06:02	Τραγικά υπέροχο άγγιξε και το τελευταίο κρυμμένο κύτταρο μου....με ξεσήκωσε...με ταξίδεψε...με μπέρδεψε...με τρόμαξε...με πόνεσε.... με δυνάμωσε...αχ βρε Στελλίτσα είσαι το άλλο κάτι τις... ::love.::
georgia 02-11-2006 @ 06:37	...ευχαριστώ για το ταξίδι...άξιζε...πάρα πολύ καλό... ::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ 02-11-2006 @ 07:13	Αγάπη… λουλούδι μου εσύ, ακάνθινο στέμμα της καρδιάς μου! Στιχοπόταμος πολλαπλών συναισθημάτων Στέλλα… Και εικόνων… Θαυμάσιο με μια λέξη… Καλησπέρα… ::smile.::
storm 02-11-2006 @ 07:40	Αυτό το "παραμέσα" των λέξεων σου........ βαθιά με άγγιξε πάλι,με συντάραξε.... ::love.::
Schatzi 02-11-2006 @ 07:57	Καταπληκτικο. . .
Αστεροτρόπιο (Jeny) 02-11-2006 @ 08:24	Τι να ξεχωρίσω καλή μου; ώρα στέκομαι εδώ. Τίποτα δε μπορώ να σου γράψω παρά μόνο ένα απλό μου άρεσε πολύ κι ας μην ανταποκρίνεται στα όσα μ' έκανες να νιώσω.
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ 02-11-2006 @ 08:40	Την τρομάζουν οι συμβάσεις. Χώνεται στις σκιές, καμώνεται την αόρατη Λατρεύει τα περιθώρια, είναι ο φυσικός της χώρος Πεθαίνει στην πλήρη της νεότητα κι ανασταίνεται, τόσο έμπειρη όσο κι αθώα. Καταπληκτικό.......
Εκάτη 02-11-2006 @ 08:48	σε απολαμβάνω κάθε φορά!
TAS 02-11-2006 @ 12:32	ΝΟΤΟΥΡΝΟ Με τρομάζουνε τα ξερά φύλλα και φοβάμαι τους δροσόλουστους κάμπους. Θα κοιμηθώ. Αν δεν με ξυπνήσεις, θα βρεις στο πλευρό σου την καρδιά μου παγωμένη. Τι αντιλαλεί πέρα μακριά; Ο Έρωτας. Ο άνεμος στα παραθύρια, αγάπη μου! Έβαλα στο λαιμό μου αυγερινά πετράδια. Γιατί μ' αφήνεις στη μέση αυτού του δρόμου; Αν πηγαίνεις μακριά, το πουλί θα κλάψει και το πράσινο αμπέλι θα μείνη δίχως κρασί. Τι αντιλαλεί πέρα μακριά; Ο έρωτας. Ο άνεμος στα παραθύρια. Αγάπη μου! Δε θα μάθεις ποτέ ωραία μου χιονάτη σφίγγα με πόση θέρμη θα σ' είχα αγαπήσει τις πρωινές ωρούλες,σα βρέχει τόσο δυνατά που πάνω στο ξερό δεντρί ξηλώνεται η φωλιά! Τι αντιλαλεί πέρα μακριά; Ο έρωτας. Ο άνεμος στα παραθύρια Αγάπη μου! Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
Goldy 02-11-2006 @ 14:04	Αχ μωρέ Στέλλα... Άγγιξες την καρδιά μου... Να' σαι καλά κοπελάρα μου... ::love.::
justawoman 02-11-2006 @ 16:17	Στιχοσύντροφοι, σας αφήνω την καληνύχτα μου και τα ευχαριστώ μου, καθώς δεν προλαβαίνω να πω δυο λόγια παραπάνω απόψε. εύχομαι αύριο να ξημερώσει για όλους μας "μια καινούρια μέρα"
sirena 02-11-2006 @ 17:43	"Πονάει μέσα μου αυτή η λέξη όπως τα λυπημένα παραμύθια. Μεγαλώνει, μεγαλώνει, γίνεται τρομακτική… Ξεχειλίζει… απ’ τα μάτια απ’ την καρδιά ρέει στα πεζοδρόμια… και σκορπίζεται σπάταλα." Πως να μην υποκλιθώ? Πως να τολμήσω οτιδήποτε άλλο...? 'Α'ριστούργημα! ::yes.:: ::love.:: ::up.::
AETΟΣ 02-11-2006 @ 22:28	Υπεροχη η γραφη σου!!!!!!! καλη σου μερα! ::smile.::
Ιουλιβέρτιος 03-11-2006 @ 15:21	Από την αρχή ως το τέλος, το διάβασα με κομμένη την ανάσα...
xanthi1 04-11-2006 @ 10:02	Πάρα πολύ ωραίο ποίημα.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο