stixoi.info: Το γράμμα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το γράμμα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130615 Τραγούδια, 269431 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το γράμμα

Αγαπημένε μου,
Φοράει ο κόσμος σιδερένια πανοπλία κι όλο πάνω μας κραδαίνει το σπαθί του.
Κι αν με γενναιότητα αντάξιου πολεμιστή γλίτωνα την κόψη του, με αμυδρές χαρακιές, με κούρασαν οι μάχες.
Αδύναμη πια ορμώ στα τυφλά με το κεφάλι, μα εγώ γυμνή.
Τσακίζουν τα κόκαλα απ’ το μολύβι.
Κι αποσύρομαι.
Μα η απόσυρση άλλες μάχες γεννά.
Σαν σφουγγάρι ρουφώ τους πόνους και τις πληγές των ανθρώπων.
Με στύβει η αδικία σ΄ ένα κουβά με βρώμικο νερό.
Αφήνομαι στη λάσπη να εξιλεωθώ απ’ την ψηλομύτα καθαρότητα ψυχής.
Και παρασύρω γύρω μου, τον με πόνο και κόπο φτιαγμένο μικρόκοσμό μου, στη λάσπη.
Σοκαρισμένος με κοιτά να θρυμματίζω την επίπλαστη επιφάνειά μου.
Κι εγώ, ακόμα πιο σοκαρισμένη ν’ ανακαλύπτω πως υπήρχε.
Πιο βαθιά βουλιάζω στο βούρκο. Τι είναι αληθινό;
Στέλνω την ψυχή μου στην κόλαση, αφού στο διάβολο να την πουλήσω δε μπορώ, και παρακολουθώ τη διαδρομή ακίνητη.
Εκεί, ανάμεσα στην επιλογή και το είμαι, χάνομαι για άλλη μια φορά.
Αγαπημένε μου,
Χθες το βράδυ πήρα αγκαλιά τη μικρή μου να της διαβάσω τον Ευτυχισμένο Πρίγκιπα για ν’ αποκοιμηθεί.
Κι η φωνή μου ράγιζε και ράγιζε ώσπου έγινε κομμάτια που τα ράντιζαν τα δάκρυα. Γιατί καλέ μου; Γιατί; Εγώ αλλού τη στέλνω.
Δεν ανήκει στα παραμύθια, ούτε στα ιδανικά. Ούτε στην πιο αθώα σκέψη που χάνεται στο πεζοδρόμιο.
Δε βρίσκω αντίδραση στη δράση. Δε θέλω πια να είμαι συμμέτοχη.
Η ευαισθησία κατάρα είναι άμα δεν προκαλεί ανατροπές.
Κι ας με γλύκανα κάποτε τρώγοντας την καραμέλα του φτάνει να κάνω καλύτερο τον εαυτό μου. Πες πως έγινε για λίγο. Και;
Μόνο να ’βρισκα κάτι που ν’ αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό!
Μα ούτε για σένα μ’ αφήνεις να πεθάνω αγαπημένε μου.
Ούτε για σένα.

Σε φιλώ.
Το μικρό σου.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/

horseman 02-11-2006 @ 08:38	Ξέχασες να "κολήσεις" γραμματόσημο... ο ταχυδρόμος το κρατά στα χέρια του... ανα-ζητά τον παραλήπτη... της σκέψης σου... Φιλιά... ::love.::
nicolas 02-11-2006 @ 09:18	Η ευαισθησία κατάρα είναι άμα δεν προκαλεί ανατροπές απίστευτη έννοια έπιασες!
Ηλιαχτίδα 02-11-2006 @ 10:16	Μα ούτε για σένα μ’ αφήνεις να πεθάνω αγαπημένε μου. Ούτε για σένα. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
justawoman 02-11-2006 @ 10:33	Μόνο να ’βρισκα κάτι που ν’ αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό! Και κάτι που ν' αξίζει να ζεις γι' αυτό Τζένη! Ο χείμαρρός σου με παρέσυρε και ψάχνω κα να κλαδί γερό στις όχθες... την αγάπη μου ::smile.:: ::love.::
ΑΙΟΛΟΣ 02-11-2006 @ 11:51	Η ευαισθησία κατάρα είναι άμα δεν προκαλεί ανατροπές. Κι ας με γλύκανα κάποτε τρώγοντας την καραμέλα του φτάνει να κάνω καλύτερο τον εαυτό μου. Πες πως έγινε για λίγο. Και; Μόνο να ’βρισκα κάτι που ν’ αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό! Μα ούτε για σένα μ’ αφήνεις να πεθάνω αγαπημένε μου. Ούτε για σένα. Κατάρα κι ευλογία μαζί Τζένη… Το γράμμα σου υπέροχο… Προβληματισμοί, πόθοι κι αγωνίες θα δει αν θέλει να δει ο αναγνώστης πέρα από το επιφανειακό του μέρος… Την καλησπέρα μου… ::smile.::
MARGARITA 02-11-2006 @ 13:07	Αγαπημένη μου.... ::love.:: ::love.:: ::love.::
TAS 02-11-2006 @ 13:14	Τι να σχολιάσω γμτ μου ::oh.:: ::oh.:: ::oh.:: Τζένη...
psyxanemisma 02-11-2006 @ 13:34	ανατροπή που γίνεται με κόπο και με ζόρι πρέπει ν αξίζει η ψυχή σαν το παλτό στο ξεροβόρι...
AETΟΣ 02-11-2006 @ 21:10	Υπεροχο το γραμμα σου... καλημερα ::smile.::
Τσακίρη Χαρά 03-11-2006 @ 01:30	Ειναι σοκαριστικο το γράμμα σου γλυκια μου........ το διαβαζω συνεχεια απο εχθες και .......... δεν ξερω......... Καλημερα μικρο του...... ::love.::
seizeTHEday 03-11-2006 @ 04:14	Υπέροχο το γράμμα σου Τζένη! Μπράβο σου! Καλή σου μέρα! ::smile.:: ::yes.::
ΚαΤερίνη 03-11-2006 @ 04:31	Τζένη!! ::love.:: ::love.::
Ιουλιβέρτιος 03-11-2006 @ 14:45	"Μόνο να ’βρισκα κάτι που ν’ αξίζει να πεθάνω γι’ αυτό!" ...βρίσκουμε τελικά νόημα στη ζωή μας όταν ανακαλύψουμε κάτι για το οποίο αξίζει να την θυσιάσουμε! Χάρηκα διαβάζοντάς το, διότι, παρότι είναι θλιβερό, έχει μια ωραία νότα αισιοδοξίας. Πιθανότατα την αναμονή...
ειρήνη 11-11-2006 @ 08:06	γράφεις πηγαία , μες απ'την ψυχή σου Τζένη .. γι' αυτό μου αρέσει να σε διαβάζω. ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο