| |
[I]Ανεξίτηλος από το χρόνο δίνοντας πάθηση πάθημα και πάτημα για πόνο
Στοχασμός δεν είμαι η σάρκα αλλά η ιδέα ο χρόνος ο φθόνος με πόθο
Χρησιμοποιώντας φαντασία σε κόσμο με εξουσία δίχως ουσία και σθένος
Χτίζω το δικό μου κόσμο το δικό μου θρόνο το δικό μου εγώ εγώ αλλοτριωμένος[/I]
Καλά τα άκουσες δεν είμαι αυτός που σου δείχνουν οι οφθαλμοί
Είμαι ένας απέραντος κατακλυσμός βοών που ξεβράζουν οι ωκεανοί
Στη δικιά μου περίπτωση ίσως και παράφρων σώφρων στίχων
Πλήγμα κάθε ρίμα από θύμα στιγμές μέσα στο σκοτάδι ήχων
Τα λόγια μου βαμμένα με μίσος και αγάπη μαζί από το τοίχο δε βγαίνουν
Μαύρα φώτα τα όνειρά μου φωτίζουν και στο σκότος αντέχουν
Η γεύση που προσφαίρω γεύση προβληματισμού όμως τη γεύτηκα
Ακόμα ζω ενώ το κερί μου με μια κίνηση αθέμιτη έσβησα
Δημιουργώ εναλακτηκές λογικές αν τις βρείς να αποδράσεις
Αυτό που δε τελείωσε μια ιδέα εσύ μετά απο καιρό να πράξεις
Μεταλαγμένη εξορία στη θητεία και στη βία εθισμός παρανοικός
Ένας άνομος νόμος θεσπίστηκε και προσδίδω πορεία στο φως
Αναστεναγμός και οδυρμός της φωτιάς ολοφυρμός ενω σφύζω απο ζωή
Ένας άνθρωπος έπαψε να υφίσταται και τώρα έλα βρες με στο νησί
Στο νησί της έμπνευσης τα όνειρά μου αφηγούμαι και μια μελωδία με τυλίγει
Μια μελωδία πιάνου πιάνει τη ψυχή μου και δεν αφήνει
Πίσω από ‘μένα παλεύει μια ιδέα με ιδεολογικές θρασείς αιρέσεις
Θαρρείς μαχητής γεννημένος μα τώρα προφήτης προφητείες που δε θα αντέξεις…
[I]
Ανεξίτηλος από το χρόνο δίνοντας πάθηση πάθημα και πάτημα για πόνο
Στοχασμός δεν είμαι η σάρκα αλλά η ιδέα ο χρόνος ο φθόνος με πόθο
Χρησιμοποιώντας φαντασία σε κόσμο με εξουσία δίχως ουσία και σθένος
Χτίζω το δικό μου κόσμο το δικό μου θρόνο το δικό μου εγώ εγώ αλλοτριωμένος[/I]
Ανήθικος κόσμος λαός λόγου γίνομαι παγίδα σε ματωμένο λόφο
Συνάμα με παιδιού μικρού κλάμα παίρνει η ψυχή μου όπλο
Όπλο λεκτικό με ελπίδες για σφαίρες να δω με γυαλιά θολά
Για άλλη μια φορά βουλιάζω στο βάλτο με τα όνειρα εφιαλτικά
Δρόμος πύρωσε και έδωσε τα όνειρα στο μίσος και στη θάλασσα τα έπνιξε
Η κάθε μου πράξη τον κόσμο που χαίρεστε και γελάτε ψέμα απέδειξε
Αιτήματα να πάμε να βρούμε τη πηγή έμπνευση αρμοδιότητας στίχων
Βλέψεις να τρέξεις μαζί μου στον όγκο όλων αυτών των ήχων
Παραλήρημα λύσεων βροχή λέξεων τη τα χέρια μου γκρεμίζει
Οπισθοχωρείς πάω αντίθετα οι πληγές ανοίγουν μα το αίμα δε πήζει
Στη δεύτερή μου ευκαιρία δουλειά πιάνω στην ήττα νικών επίγειων θεών
Πετάω περνώ τη σφαίρα φαντασίας και πάω κάνω συντροφιά στις φιλοσοφίες θανατοποινιτών
Θανατοποινιτών να είναι φυλακισμένοι στην ίδια ελευθερία με εμένα
Το ψέμα βλέμμα και νιώθω πολλά μάτια να με καρφώνουν
Μια ιδέα δε πεθαίνει έτσι αθάνατος στο χρόνο θα μείνω αυτή τη φορά
Θα προσφέρω στη μοίρα δώρα και στο κάρμα μια ανεπανόρθωτη δολιοφθορά
Ανεξίτηλη οντότητα στον χάρτη κάπου βόρεια κατοικία ψάξε
Συμβάδισε με τους στοχασμούς μου και ότι σε ταλαιπωρεί στην ανθρώπινή μορφή σου άσε…
[I]Ανεξίτηλος από το χρόνο δίνοντας πάθηση πάθημα και πάτημα για πόνο
Στοχασμός δεν είμαι η σάρκα αλλά η ιδέα ο χρόνος ο φθόνος με πόθο
Χρησιμοποιώντας φαντασία σε κόσμο με εξουσία δίχως ουσία και σθένος
Χτίζω το δικό μου κόσμο το δικό μου θρόνο το δικό μου εγώ εγώ αλλοτριωμένος[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
