Spartinos
14-11-2006 @ 04:47 | Κι η φαντασία αιμορραγεί
το φως σαν χάνεται της μέρας
Βγαίνω απ’ τα όρια της γης
Σπάω τα σύνορα του αιθέρα
Σκάλες με παν στον ουρανό
Κι αγγίζω την περιστροφή του
Βλέπω μπροστά μου το κενό
και δεν τρομάζω στην μορφή του
ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟ | |
Μετέωρος Άγγελος
14-11-2006 @ 04:51 | Πάντα σε διαβάζω... Είσαι πάντα καλός... | |
meliviotis
14-11-2006 @ 05:00 | Κ Α Τ Α Π Λ Η Τ Ι Κ Ο !!!!!!! ::up.:: | |
justawoman
14-11-2006 @ 05:20 | αυτό το "μιας ζωής σιγή"
πόσο μου θυμίζει το
"ενός λεπτού φιλί"
Ξέρεις την άποψή μου για τα ποιήματά σου Χρήστο
::love.:: ::smile.:: ::yes.:: | |
MARGARITA
14-11-2006 @ 06:18 | Yπέροχος όπως πάντα...την καλημέρα μου ::smile.:: ::love.:: | |
liaanatolaki
14-11-2006 @ 08:11 | Πολύ ωραίο! Ο τελευταίος στίχος πολύ δυνατός... ::smile.:: | |
ΑΙΟΛΟΣ
14-11-2006 @ 09:38 | Κράτησα μιας ζωής σιγή
Μη δείξω, μη φανώ, μην πούνε
Μα τώρα θέλω με κραυγή
Να πω όσα μέσα μου πονούνε
Εξαίρετο Χρήστο…
Καλησπέρα…
::smile.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
14-11-2006 @ 09:51 | μα τι να πρωτοφοβηθώ
Ό,τι έχει φύγει κι επιστρέφει;
Ή ό,τι μένει αιώνια εδώ
Και την ψυχή μου καταστρέφει
Πολύ όμορφοι στίχοι χρήστο. ::up.:: | |
TAS
14-11-2006 @ 11:32 | Κι αγγίζω την περιστροφή του
Βλέπω μπροστά μου το κενό
και δεν τρομάζω στην μορφή του
Μου αρέσει Χρήστο που μέσα απο
την ομοιοκαταληξία, εκφράζεσαι τόσο
προχωρημένα ::yes.:: | |
Αγνή
14-11-2006 @ 15:24 | ...μα με τρομάζουν πιο πολύ
τ’ άθικτα απ’ τα ερείπιά μου...
Φοβερή εικόνα Χρήστε! | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
14-11-2006 @ 18:03 | Υπέροχο.... | |
agrampeli
15-11-2006 @ 03:59 | Βγάζω το ντύμα το θνητό
Ντύνομαι αιγίδα του αθανάτου
Δεν θα θελα να ξεχαστώ
Σαν έρθει η ώρα του θανάτου
πολύ ωραίο ::smile.:: | |
 |
