marakos1948
17-11-2006 @ 02:51 | θυμάμαι εκεινη τη νύχτα που τα νειάτα ειχανε κλειστεί πισω απ την πύλη της ζωής,τη μονη νησίδα της Δημοκρατίας.
Ομως δυστυχώς η θυσια τους πήγε χαμένη ακομα και στο θέμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που καταντησε ΑΣΥΔΟΣΙΑ στις ημέρες μας,απο μερους
των πολιτικάντηδων και των κοματικών εγκάθετων συνδικαλιστών.
κερδισμενοι ητανε μόνο αυτοί ::cry.:: | |
nicolas
17-11-2006 @ 03:12 | Λιτό και ομορφο φίλε Χρήστο | |
ΑΙΟΛΟΣ
17-11-2006 @ 03:26 | Έπεσε σπόρος μες τη γη
ποτίστηκε με αίμα
βγήκαν πουλιά μες τη σιωπή
ενάντια στο ψέμα.
Με αίμα… με δάκρυ… με ατέλειωτες θύμησες…
Θαυμάσιο Χρήστο αυτό που έγραψες…
Για τους «αλήτες» που αγαπήσαμε…
Καλημέρα…
::smile.:: | |
meliviotis
17-11-2006 @ 03:40 | Όμορφο και επίκαιρο! ::up.:: | |
Ηλιαχτίδα
17-11-2006 @ 03:54 | Μπράβο Χρήστο. Πολυ ωραιο ::smile.:: | |
*Αναστασία*
17-11-2006 @ 04:44 | Πολύ ωραίο Χρήστο. ::yes.:: | |
Spartinos
17-11-2006 @ 06:09 | Έπεσε σπόρος μες τη γη
ποτίστηκε με αίμα
βγήκαν πουλιά μες τη σιωπή
ενάντια στο ψέμα.
ΥΠΕΡΟΧΟ ΧΡΗΣΤΟ ::up.:: | |
agrampeli
17-11-2006 @ 06:11 | Σίδερο ατσάλι και φωτιά
λουλούδια πως πατήσαν
ανέμελη μια ζωγραφιά
στο χώμα την κυλήσαν.
ΥΠΕΡΟΧΟ ::smile.:: ::smile.:: | |
xanthi1
17-11-2006 @ 06:41 | Όμορφοι οι στίχοι σου για το πολυτεχνείο. | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
17-11-2006 @ 08:18 | Δώσαν στον κόσμο προσευχή
τα δάκρυα για νάμα
γεμίσαν θάρρος τη ψυχή
για να γενεί το θάμα.
και έγινε το θάμα...
μα Θεέ μου πόσο κλάμα... ::sad.:: | |
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
19-11-2006 @ 09:07 | Μπροστάρης είναι ο καιρός
τα νιάτα σαν αγγίζει
δίνει στον κόσμο πάντα φως
ελπίδες τον γεμίζει.
Πάρα πολύ όμορφο!!! | |
 |
