Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το αίμα έγινε γκρίζο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130724 Τραγούδια, 269450 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το αίμα έγινε γκρίζο
 Όχι άλλο γκρίζο… Μια καλησπέρα γελαστή, κόκκινη σας χαρίζω!
 
[align=center]Το αίμα έγινε γκρίζο

Έρχονται μέρες που αδειάζει το μυαλό,
στεγνώνει η σκέψη, ξεραίνεται, γεμίζει ρωγμές.
Υπόκωφοι ήχοι κι ένας αντίλαλος
επαναλαμβάνει μονότονα ανακυκλώνοντας
μέσα μου την ίδια πάντα λέξη:
Γκρίζο.

Γκρίζο βαθύ με παγιδεύει.
πλέγμα πυκνό ατσάλινο δεμένο
ανάμεσα στα σφιγμένα χείλη μου
και στα ανέκφραστα μάτια.
Που είναι οι εικόνες μου,
που είναι τα χρώματα μου;
που είναι οι καταιγίδες μου,
που είναι τα σύννεφα μου;
Γιατί δε συγκινούμαι πια,
δε νοιώθω τίποτα, δε δακρύζω.
Γιατί χαμήλωσαν οι χτύποι της καρδιάς
το αίμα μου γιατί έχει χρώμα γκρίζο;

Κι έχω και κείνο το πλέγμα στα μάτια μου μπροστά!
Απλώνεται όλο και πιο βαθιά μες στη ψυχή μου
κι όπως μου ρίχνει μια απέραντη σκιά
φτάνει στο χείλος του γκρεμού η αντοχή μου.
Κι αναρωτιέμαι σιωπηλά αν στέρεψα
ή αν πάλι πίσω θα γυρίσω.

ΚαΤερίνη.
20.11.06[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Μονόλογοι
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Με της ψυχής το φως, ποτέ δε σκοτεινιάζω!
 
Ιουλιβέρτιος
20-11-2006 @ 16:09
Κουράγιο... η πνοή της ζωής φεύγει κι επιστρέφει...
seizeTHEday
20-11-2006 @ 16:14
Πανέμορφη η γραφή σου Κατερίνα!
Αλλά εγώ θα μείνω στο σχόλιο σου:
΄΄Όχι άλλο γκρίζο… Μια καλησπέρα γελαστή, κόκκινη σας χαρίζω!΄΄

::smile.::
::smile.::
::smile.::

Καλό σου ξημέρωμα!
AETΟΣ
20-11-2006 @ 23:39
Πολυ ομορφη η γραφη σου...
καλημερα Κατερινα
::smile.::
ΑΙΟΛΟΣ
21-11-2006 @ 00:16
Έρχονται μέρες που αδειάζει το μυαλό,
στεγνώνει η σκέψη, ξεραίνεται, γεμίζει ρωγμές.

Κάπως έτσι είμαστε όλοι Κατερίνα…
Ποίημα και σχόλιο σου υπέροχα…
Καλημέρα…
::smile.::
Ηλιαχτίδα
21-11-2006 @ 00:35
λατρευω το γκριζο.............αυτο ειναι η ζωη μου........ ::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
21-11-2006 @ 01:36
Καλημέρα Κατερίνα.
Το ποίημά σου είναι ασορτί με τον καιρό
και με την διάθεσί μου. ::down.::
annaΤi
21-11-2006 @ 02:42
::huh.:: όταν το βρεις, θα μου πεις κι εμένα;;;; ε; ::huh.::
Καλημέρααα... και φιλιάααα... ::rol.::
agrampeli
21-11-2006 @ 05:47
ωραίοοοοοοοο ::smile.::
Τσακίρη Χαρά
21-11-2006 @ 08:56
Κι εγω πολλες φορες το ιδιο ερωτημα με σενα θετω στον εαυτο μου....... Τέλεια έγραψες παλι Κατερινα μου..... ::love.::
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
21-11-2006 @ 11:29
Πανέμορφη η γραφή σου!!
Goldy
21-11-2006 @ 15:39
Μελαγχολικό αλλά πανέμορφο Κατερινάκι μου... ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο