Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: η λύκαινα ερημιά μου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130389 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 η λύκαινα ερημιά μου
 
έστησα για τη μοναξιά ψηλούς πυλώνες
τις σκοτεινές της τις αιτίες να φωτίσω
δέκα διαγούμισα τη νύχτα Βαβυλώνες
με το χρυσάφι ότι μου λείπει να καλύψω

μα ότι φοβόμουν ν' αντικρίσω να το εμπρός μου
με οστά και σάρκα ό,τι είχα απωθήσει
πόσο να αντέξει στα χτυπήματα ο πηλός μου
κι η γυάλινη αντοχή μου πόσο να κρατήσει

κήδεψα μέσα μου όσα είχανε πεθάνει
από την όργητα να φύγω της Εκάτης
και για καθένα δυο κουκιά άναψα λιβάνι
νήμα καινούριο πέρασα στην ηλακάτη

μα όσα φοβόμουν ανασταίνονται το βράδυ
και μ' επισκέπτονται φορώντας προσωπείο
με σώματα αλειμμένα με βαθύ σκοτάδι
εισβάλλουν απ' τα μάτια μου μεσ' το κρανίο

την μέσα μου πυρπόλησα απόψε Ρώμη
κι ίσως μες τη φωτιά που καίει την αγορά της
να αποτεφρωθεί και ό,τι με πληγώνει
η ερημιά μου η λύκαινα με τα μωρά της



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 14
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
MARGARITA
27-11-2006 @ 17:00
μα όσα φοβόμουν ανασταίνονται το βράδυ
και μ' επισκέπτεται φορώτας προσωπείο
με σώματα αλειμμένα με βαθύ σκοτάδι
εισβάλλουν απ' τα μάτιαα μου μεσ' το κρανίο

Οι θύμησες...τα αισθάνομαι ποτέ δεν σβήνουν...είμαστε εμείς
και είναι εκεί να μας θυμίζουν ότι ζούμε καμιά φορά νεκροί..

Πάρα πολύ ωραίο Χρήστο...όπως πάντα ...την καλημέρα μου ::smile.::
justawoman
27-11-2006 @ 17:12
Το τρίτο σου που διαβάζω απόψε...
Τελικά υπάρχει έλεος... στην τελευταία σου στροφή... ευτυχώς

την μέσα μου πυρπόλησα απόψε Ρώμη
κι ίσως μες τη φωτιά που καίει την αγορά της
να αποτεφρωθεί και ό,τι με πληγώνει
η ερημιά μου η λύκαινα με τα μωρά της

Ιουλιβέρτιος
27-11-2006 @ 17:23
Πανέμορφος, όπως πάντα φόλτατε.
ΑΙΟΛΟΣ
27-11-2006 @ 17:46
μα όσα φοβόμουν ανασταίνονται το βράδυ
και μ' επισκέπτονται φορώντας προσωπείο
με σώματα αλειμμένα με βαθύ σκοτάδι
εισβάλλουν απ' τα μάτια μου μεσ' το κρανίο

Ειλικρινά Χρήστο είναι υπέροχο… Για μια φορά ακόμα…
::smile.::
annaΤi
27-11-2006 @ 20:02
Πώ, πώ.... υπέροχο, είναι... ::yes.::
Ηλιαχτίδα
27-11-2006 @ 22:52
την μέσα μου πυρπόλησα απόψε Ρώμη
κι ίσως μες τη φωτιά που καίει την αγορά της
να αποτεφρωθεί και ό,τι με πληγώνει
η ερημιά μου η λύκαινα με τα μωρά της

εκπληκτικο το ποιημά σου αποψε..γεμάτο δύναμη..
Μου ταιριάζει σ αυτο το όμορφο πρωινο που ξημερώνει.. ::smile.::
liaanatolaki
27-11-2006 @ 23:28
Πάρα πολύ ωραίο...Τέλειο... ::up.::
guesswho
28-11-2006 @ 01:07
Ιεροτελεστία η αγάπη, η θύμηση, η λησμονιά...
Τα τελετουργικά σου με πεθαίνουν Χρήστο!
Την καλημέρα μου! ::smile.::
Τσακίρη Χαρά
28-11-2006 @ 02:42
Καλημερα Χρήστο.... ωραιος!!!!!!
ΑΜΕLIE
28-11-2006 @ 03:56
Πολύ παραστατικό και δυνατό.
εφήμερος
28-11-2006 @ 04:17
οι ομοιοκαταληξίες λένε από μόνες τους την ιστορία

πυλώνες
να φωτίσω
Βαβυλώνες
να καλύψω

το εμπρός μου
είχα απωθήσει
ο πηλός μου
να κρατήσει

πεθάνει
της Εκάτης
λιβάνι
στην ηλακάτη

το βράδυ
προσωπείο
σκοτάδι
στο κρανίο

Ρώμη
αγορά της
πληγώνει
τα μωρά της
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
28-11-2006 @ 04:58
την μέσα μου πυρπόλησα απόψε Ρώμη
κι ίσως μες τη φωτιά που καίει την αγορά της
να αποτεφρωθεί και ό,τι με πληγώνει
η ερημιά μου η λύκαινα με τα μωρά της

Έχεις πολύ φαντασία και μ' αρέσει. ::yes.::
agrampeli
28-11-2006 @ 05:55
όμορφο ::smile.::
Δήμητρα
28-11-2006 @ 06:54
Αιώνια θαυμάστρια της γραφής σου Χρήστο...
Υπέροχο όπως όλα σου...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο