| |
Περνανε οι μηνες, περνανε τα χρονια
Στο θυμιζουν οι γυρω σου που αλλαζουν
Παραμενεις η ιδια στο δικο σου καθρεφτη
Αλλα μια ματια πιο περα και θυμασαι
Ολα αυτα που περασαν απο των ματιων σου
Την λαμψη. Καποτε αστραφταν και τα δικα μου
Και αλλες φορες αχνοφεγγαν κατω απο φεγγαρια
Μοναχικα που ξερουν να γεμιζουν τον ουρανο
Αλλα οχι το ειναι τους.
Και ολα αυτα που θα ‘ρθουν δεν υποσχονται τιποτα
Με κοιταζουν καταματα και με ζυγιαζουν
Αναμετρειται ο παλμος μου με το δικο τους
Και περιμενουμε μαζι την πρωτη κινηση της μερας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
