stixoi.info: Το άγγιγμα φανέρωσε το ξημέρωμα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το άγγιγμα φανέρωσε το ξημέρωμα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130672 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το άγγιγμα φανέρωσε το ξημέρωμα

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

[I][align=center]Ανεβοκατέβαινε έντονα...
Άρπαζε μια αιχμή του ορίζοντα...
Τραγουδούσε με μπάσο...
Ανά-μέσα στην σπασμένη φτερούγα...
Και το μαύρο φτέρωμα του κότσιφα......
Το κόκκινο κι αν έσταζε...
Κυλούσε στο βαθύ πηγάδι...
Είχε ανοίξει στην απρόσμενη κάθοδο...
Το ρήγμα ήταν βαθύ...
Το αίμα καυτό...
Τα τοιχώματα ντύνονταν σκληρά...
Ο πυθμένας φιλοξενούσε τεμαχισμένες μελωδίες...
Ο ήχος έσταζε στάλες...
Η άκρη της νότας χτυπούσε στο δάπεδο...
Σκόρπιζε ασύμετρα...
το φως αντανακλούσε...
Στάλες από ιδρώτα...
Μα ο πόνος αφανιζόταν...
Σε ένα πέπλο σιωπής...[/I]

[B]Στο βάθος είναι που σε ξε-χώρισα...
Ήσουν ανακατεμένη στην σκέψη μου...
Έκρυβαν την απόχρωση του Λευκού σου...
Σκίαζαν την μορφή σου...
Ήμουν όμως έτοιμος...
Αγνάντευα ένα θρόισμα δικό σου...
Ανίχνευα την άγνωστη δομή...
Ήμουν σίγουρος ότι θα σε ένοιωθα...
Το άγγιγμα φανέρωσε το ξημέρωμα...
Έπλυνα το πρόσωπο...
Το νερό πέφτοντας θόλωνε...
Ήταν ότι είχε κρύψει εσένα...
Ότι εμπόδιζε να σε ανακαλύψω...
Ψυχή μου...

Στέλιος Κ.[/align][/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...

angeldust 29-11-2006 @ 17:01	apla uperoxo ::smile.::
Ηλιαχτίδα 29-11-2006 @ 23:52	Πανεμορφο και ερωτικοτατο Στελιο ::yes.:: ::love.::
ΣΟΦΙΑ(21) 29-11-2006 @ 23:52	τα ιδια και τα ιδια....πανεμορφο για αλλη μια φορα.... καλημερα!
guesswho 30-11-2006 @ 01:21	ήμουν σίγουρος ότι θα σε ένιωθα... από εκεί και κάτω χάθηκα... Να'σαι καλά Στέλιο και να με κάνεις να χάνομαι... Καλημέρα!
joyous 30-11-2006 @ 01:23	Στο βάθος είναι που σε ξε-χώρισα... Ήσουν ανακατεμένη στην σκέψη μου... Έκρυβαν την απόχρωση του Λευκού σου... Σκίαζαν την μορφή σου... Και το μαύρο φτέρωμα του κότσιφα...... Το κόκκινο κι αν έσταζε... πολύ όμορφο κι γεμάτο χρώματα ανακατεμένα! καλημέρα.
deti 30-11-2006 @ 01:36	Καλημέρα ερωτικέ Στέλιο! Πολύ όμορφο! ::up.:: ::love.:: ::smile.::
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 30-11-2006 @ 02:57	Έπλυνα το πρόσωπο... Το νερό πέφτοντας θόλωνε... Ήταν ότι είχε κρύψει εσένα... Ότι εμπόδιζε να σε ανακαλύψω... Ψυχή μου... Πολύ ωραίο και απρόβλεπτο τέλος Στέλιο. ::up.::
MARGARITA 30-11-2006 @ 06:18	Ήμουν όμως έτοιμος... Αγνάντευα ένα θρόισμα δικό σου... Ανίχνευα την άγνωστη δομή... Ήμουν σίγουρος ότι θα σε ένοιωθα... Το άγγιγμα φανέρωσε το ξημέρωμα.. Τι να λέμε τώρα Κένταυρε...αχ αυτά τα αγγίγματα!!!!!!την αγάπη μου
agrampeli 30-11-2006 @ 06:51	Έπλυνα το πρόσωπο... Το νερό πέφτοντας θόλωνε... Ήταν ότι είχε κρύψει εσένα... Ότι εμπόδιζε να σε ανακαλύψω... Ψυχή μου πολύ ωραίο ::smile.::
TAS 30-11-2006 @ 14:04	Η άκρη της νότας χτυπούσε στο δάπεδο... Σκόρπιζε ασύμετρα... το φως αντανακλούσε... Στάλες από ιδρώτα... Μα ο πόνος αφανιζόταν... Σε ένα πέπλο σιωπής... Άγγιγμα ευαισθησίας (και έξαψης συνάμα...)! ::oh.::
justawoman 30-11-2006 @ 14:04	Μια απ' τις διαδρομές σου που μ' άγγιξε περισσότερο! ::yes.::
natasa loves music 03-12-2006 @ 14:51	Αγνάντευα ένα θρόισμα δικό σου... ...................................................................................... ...................................................................................... Όμορφο.... ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο