annaΤi
30-11-2006 @ 16:46 | "και το είδος επιβιώνει
…ερήμην"
......με κάλυψες απόλυτα!
::vlax.:: σνιφ!
Εσύ, ωραιότατη... ::rol.:: | |
meliviotis
30-11-2006 @ 16:47 | Είναι μια υπέροχη δημιουργία!
Ο τρόπος που σκέπτεσαι, ....και προ παντός ο τρόπος που αποτυπώνεις έγγραφα τις σκέψεις σου, ....είναι εκπληκτικός!
Υπάρχει φιλοσοφία στην ποίησή σου, και ποίηση στην φιλοσοφία σου! ::up.:: | |
horseman
30-11-2006 @ 16:47 | Κυρία διαμάντι το μικρό σου...
κοιτώ το πίσω μέρος της ταυτότητας...
ενα τεράστιο ?
Καλό μας μήνα...
να είσαι πάντα καλά Στέλλα... | |
marakos1948
30-11-2006 @ 16:53 | .με ταξίδεψες ξανά απόψε στα μονοπάτια της ψυχης,πέρα απο τ αστρα,τους γαλαξίες,πέρα ακομα και απο τα ονειρα και τό εγώ μου
Μαριος
με ταυτότητα διαγαλαξιακή και με λόγο ύπαρξης στον αστερισμό της ελπίδας ::yes.:: | |
« Ακρόνειρο »
30-11-2006 @ 17:49 | " Θα βρούμε άραγε ποτέ
στο πίσω μέρος της ταυτότητάς μας
έναν καινούριο λόγο ύπαρξης; "
Το κακό είναι Στέλλα μου,
πως κάποιοι δεν βρήκαν ποτέ,
ούτε έναν παλιό λόγο ύπαρξης..
Καλό μήνα. | |
MARGARITA
30-11-2006 @ 17:57 | Σε άγραφτους της γης αστερισμούς, σ΄αλλοτινούς καιρούς, σε αστρικά ταξίδια Γυναίκα....υπέροχο...δυνατό το λιτό σου...καλό μήνα ::love.:: | |
Ιουλιβέρτιος
30-11-2006 @ 18:05 | Απλάμιαγυναίκα, το ποιηματάκι σου μ' έστειλε αδιάβαστο, να γράψω τιμωρία 100 φορές τη λέξη "τέλειο"... | |
joyous
01-12-2006 @ 00:23 | Θα βρούμε άραγε ποτέ
στο πίσω μέρος της ταυτότητάς μας
έναν καινούριο λόγο ύπαρξης;
...εσύ δεν χρειάζεται να βρεις ένα καινούριο λόγο, έχεις κρυμμένους στην ψυχή σου σωρό από παλιούς απλά για να συνεχίσεις να υπάρχεις... για σένα ... και για μας που μέσα από τη γραφή σου ψάχνουμε τα δικά μας εγώ!
τα φιλιά μου και μια ενα ::smile.:: | |
silmariel
01-12-2006 @ 01:06 | Θα βρούμε άραγε ποτέ
στο πίσω μέρος της ταυτότητάς μας
έναν καινούριο λόγο ύπαρξης;
Τι να σου πώ..με ξεγύμνωσε και άγγιξε την ψυχή μου.. | |
Nocturna_
01-12-2006 @ 01:11 | Γαμώτο!! Έπρεπε τελικά να ήμουν ξύπνια χθες...
Καταραμένη γρίπη...!!!΄
Γύρισες με νέο αέρα κορίτσι μου εε...;;
Αααχ άντε άντε να τα πούμε...!
Να μου φέρεις κι εμένα λίγο απ' τον αέρα αυτόν..!
| |
Δήμητρα
01-12-2006 @ 01:13 | ''Κυλάει η ζωή!''
Ναι Στέλλα μου κυλάει και δεν το παίρνουμε είδηση...
Υπέροχη πάντα... | |
χρήστος
01-12-2006 @ 02:16 | δηλώνω θαυμαστής της απλής αλλά καθόλου απλοϊκής γραφής σου, καλημέρα | |
Σελίνα
01-12-2006 @ 03:04 | φοβερή... | |
Palioxaraktiras
01-12-2006 @ 03:38 | "Όταν το σύμπαν έχει κέντρο το εγώ..." Αναρωτηθηκα πολλες φορες Στελλα, αν υπαρχει το συμπαν εξω απο μενα, αν υπαρχει οταν εγω πεθανω, αν ειναι απλα το ονειρο του καθενος το δικο του συμπαν. Υποσχομαι να το συζητησουμε πινοντας.
Απ το ποιημα σου κρατω το "και το είδος επιβιώνει
…ερήμην" Αν το συμπαν συνεχισει να υπαρχει, για σενα, μετα το θανατο σου θα τοχω στο πανω αριστερο συρταρι του γραφειου μου Αν παλι δεν υπαρχει, εννοειται για σενα, θα το καψω. Το σχολιο δεν ειναι σοβαρο γιαυτο μη με ρωτησεις αν ειμαι καλα Ειμαι καλυτερα. Φιλια. | |
Spartinos
01-12-2006 @ 05:24 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ::up.:: | |
agrampeli
01-12-2006 @ 06:49 | ΥΠΕΡΟΧΟ ::up.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
01-12-2006 @ 08:33 | Κι η γης κουβάρι γίνηκε και αστραποβολίδα
και μες στο σύμπαν χάνονταν σα φωτεινή κουκίδα.
Μ' άλλες κουκίδες φωτεινές σαν τα φλογάτα άτια,
λες κι έσπασε Θεού καρδιά σε χίλια δυο κομμάτια.
Κι όπως εξεμακραίνανε των αστεριών τα πλήθη,
έμεινα μόνος και ψυχρός στου απέραντου τη λήθη.
Και με του Δράκου τη φωνή και του Θεού τα στήθια,
εμάζωξα τη δύναμη κι εφώναξα «βοήθεια»
Η καρδιά του Θεού, Χαίνηδες.
Δεν ξέρω γιατί, μου το θύμησες.
Απολαυστική justawoman. ::smile.:: | |
sorrowman
01-12-2006 @ 13:32 | πολυ πολυ ομορφο... | |
ΑΙΟΛΟΣ
01-12-2006 @ 14:05 | Η αθανασία πλανάται
στις αστρικές της οντότητες
και το είδος επιβιώνει
…ερήμην
Ερήμην,,,,
Μεγάλη λέξη κλείνει καταπληκτικά το θαυμάσιο ποίημα σου Στέλλα…
Από τις αγαπημένες μου πένες…
::smile.:: | |
justawoman
01-12-2006 @ 16:48 | Στιχοφίλοι μου σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς
Παλιοχαρακτήρα μου, εμείς τα εγωϊστικά κομφορμιστάκια
έχουμε σύμπαντα με κέντρο την αφεντιά μας και ομόκεντρους κύκλους επιρροής... Πρόσεχε μη συγκρουστούν τα σύμπαντά μας... λέω... και γεμίσουν τα κεφάλια των φίλων μας αστρική χρυσόσκονη και νυχτοπεταλούδες... χα χα χα
φιλιά σε όλους
::smile.:: ::love.:: ::sneak.:: | |
seizeTHEday
01-12-2006 @ 16:48 | Σε νιώθω και σε καταλαβαίνω απόλυτα...
Στην αισιόδοξη νότα της Ζωής λοιπόν!
Καλό σου ξημέρωμα Στέλλα!
::smile.:: ::yes.:: | |
 |
