Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μεταξένιο Πανί
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269399 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μεταξένιο Πανί
 
Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Μ’ ένα πανί μεταξωτό μα σκουριασμένο…
Και στην ελπίδα μένω…
Κάθε μέρα ζωντανεύω για να’ ρθείς να με σκοτώσεις…

Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Μα ο ήλιος με τυφλώνει… Το σκοτάδι με τυφλώνει…
Και τον κόσμο πια δεν βλέπω…
Κάθε μέρα τυφλωμένος την εικόνα σου ατενίζω…

Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Αναμάρτητος αλήτης, τη μια ζέστη τη μια κρύο…
Και στην ευχή γαντζώνομαι… Μα δεν αντέχω τα θερμοκήπια…
Ζέστανε με ή πάγωσε με…

Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Θέλει θάρρος και στα δύο, σαν του έρωτα προφήτης…
Πάντα τη ζωή με τόλμη χαϊδεύω…
Κάψε με ή πέτρωσε με…

Και μαζεύω το πανί, υφαντό από σκουριά μα μεταξένιο.
Ο ήλιος έσβησε, έφυγε, χάθηκε…
Και το φεγγάρι φάνηκε…
Μα δεν μπορώ να σκεπάσω το φεγγάρι… Ποτέ…
Φτιάχνει στη ζωή μου το πιο λαμπρό σκοτάδι…
Και το πανί, τσαλακωμένο, δεν άντεξε… Έλιωσε…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία...
 
ΑΙΟΛΟΣ
08-12-2006 @ 16:38
Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Θέλει θάρρος και στα δύο, σαν του έρωτα προφήτης…
Πάντα τη ζωή με τόλμη χαϊδεύω…
Κάψε με ή πέτρωσε με…

Θαυμάσιο sorrowman…
Το ένιωσα βαθύτατα το γραπτό σου…
::smile.::
AETΟΣ
08-12-2006 @ 17:13
Υπεροχο!
καλο ξημερωμα
::smile.::
ΓιΟΥΛΗ_Τ
08-12-2006 @ 19:39
Δεν ξέρω αν πέτυχα κάτι... Μα μες την ησυχια μου αφουγκράζομαι και αισθάνομαι... Και προσπαθώ να βρω τον ρυθμό...

Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες sorrowman...
Ηλιαχτίδα
08-12-2006 @ 23:13
Ξεσκεπάζω και σκεπάζω με τα χέρια μου τον ήλιο…
Μ’ ένα πανί μεταξωτό μα σκουριασμένο…
Και στην ελπίδα μένω…
Κάθε μέρα ζωντανεύω για να’ ρθείς να με σκοτώσεις…

υπεροχο.... ::yes.::
agrampeli
09-12-2006 @ 06:39
υπέροχο ::smile.::
TAS
09-12-2006 @ 07:22
Αναμάρτητος αλήτης, τη μια ζέστη τη μια κρύο…
Και στην ευχή γαντζώνομαι… Μα δεν αντέχω τα θερμοκήπια

Πολύ δυνατό!! ::oh.::
ΑΜΕLIE
09-12-2006 @ 07:34
O επόμενος ήλιος με δόντια σου ,εύχομαι να κατασταλάξει σε λιακάδα. ::smile.::
Αγνή
09-12-2006 @ 13:45
Από σκουριά, μα μεταξένιο!!!!! ::oh.::
Σε διαβάζω πάντα!
sorrowman
18-12-2006 @ 17:24
Σας Ευχαριστώ Όλους...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο