| |
Στα κύματα χαροπάλευα
και μια στεριά ζητούσα,
χώμα και γη να περπατώ,
να αισθανθώ πως ζούσα.
Μαύρες οι μέρες πέρναγαν,
στη μέση του Πελάγους,
παντού υπήρχε θάλασσα
και γλάροι για να κράζουν.
Μόνος σε έρημη περιοχή,
κολύμπαγα με πάθος,
ανάθεμα το ναυάγιο!
Ποιος έκανε το λάθος;
Κι εγώ στις σκέψεις χάθηκα,
βαθιά στο παρελθόν μου,
αυτό ζητούσα κι έψαχνα,
να έβρω στο παρόν μου.
Κι έτσι πέρασαν οι μέρες,
χωρίς νερό και φαγητό,
πού η στεριά υπάρχει λίγο,
εδώ, στο Πέλαγος αυτό!
Μια μέρα που εξύπνησα,
ευρέθη σε κρεβάτι,
δεν ήξερα που ήμουνα
κι αμέσως είδα κάτι.
Μια φωτογραφία από τοπίο Ελληνικό,
μ' έκανε να πιστέψω,
ό,τι δίσταζα να πω,
πως ίσως είμαι ακόμα εδώ.
Χάρηκα που ήρθα πίσω,
καλύτερα δεν μπορούσα να φανταστώ
κι ετοιμαζόμουνα να φύγω,
να ζήσω όπως θέλω εγώ.
Μα ο ιδιοκτήτης φωνάζει
και δεν μ' αφήνει να βγω,
θέλει να με κρατήσει μέσα,
δια να τον υπηρετώ.
Κι έγινα δούλος τ' άρχοντα,
απ' την πολύ δουλειά μου, σάλευα
και ολημερίς σκεφτόμουνα αδιάκοπα,
καλύτερα στα κύματα να χαροπάλευα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
