nicolas
14-12-2006 @ 05:08 | Λυπάμαι Ναταλία... | |
jenny
14-12-2006 @ 05:09 | Thlivero.Symbarastasi,filia ke oposdipote alilegyi.Dyskolos o Golgothas su | |
AGGE
14-12-2006 @ 05:10 | Κι εγώ λιπάμαι... Δεν είναι κ πολύ ωραίο να χάνεις κάποιον δικό σου... | |
Χρίστος Κ.
14-12-2006 @ 05:24 | Δεν πρέπει να λυπάστε όταν οι δικοί σας άνθρωποι πάνε κάπου που είναι ποιο όμορφα ποιο ωραία ποιο αληθινά όπου δεν υπάρχει πόνος, ψέμα, άγχος, προδοσία, ζήλια, ατιμία. | |
deti
14-12-2006 @ 05:37 | Λυπάμαι.. | |
estia
14-12-2006 @ 05:45 | Μάηδες εικοσιτρής
θάφτηκαν και πάνε. ::angel.::
Λυπάμαι. | |
antoine
14-12-2006 @ 05:53 | θάρρος και θύμηση...συμπόνια και υπομονή...καταραμένος νάναι όποιος αποφασίζει τέτοια
δεν ξέρω τι άλλο να πω | |
meliviotis
14-12-2006 @ 05:58 | Πάντα λυπάμαι όταν ακούω πως κάποιος νέος...έφυγε! Έχω προσωπική εμπειρία! Έφυγε η αδερφή μου μόλις τέλειωσε την ιατρική κι έκανε το ...αγροτικό της!
Υ.Γ. Λες για την κοπέλα που κηδεύτηκε χθες στη Γιάννουλη Λάρισας; | |
Ηλιαχτίδα
14-12-2006 @ 06:03 | Πραγματικα λυπάμαι..........αλλα μην λες οτι δεν θα ξανα ανθισουν στην καρδιά σου ανεμωνες γλυκιά μου......
Θ ανθισουν......εν καιρω.......
Την αγαπη μου....... | |
agrampeli
14-12-2006 @ 06:05 | Ωραία ειναι η συμπαρασταση σας παιδιά με συγκηνίτε πάρα πολύ σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου
meliviotis εγώ ειμαι στήν Αυστραλία ήταν το κορίτσι μιάς φίλης μου | |
agrampeli
14-12-2006 @ 06:08 | Χρίστος Κ Ναί και γώ το πιστύω ότι εκει πού πανε αυτοί που φεύγουν είναι πιό ωραία αλλά αμα βλέπεις και μιά μανα να σπαράζει τί να πείς | |
« Ακρόνειρο »
14-12-2006 @ 06:31 | Σιωπή.. | |
Maximus
14-12-2006 @ 06:31 | O thanatos yparxei gyrw mas..opws kai na xei....mas gnefei kathe fora pou to droma na diasxisoume prospathoume h akoma ki otan koimomaste ta vradia...kserw..h apwleia einai megalh..ki oti sou leme apla isws gia ligo na vriskeis kouragio...lypamai poly opws ki egw kapote ena koritsi eixa xasei...eyxomai na vreis th dynamh na soeireis kainouries anemwnes...filia polla...
| |
Χρίστος Κ.
14-12-2006 @ 07:21 | Εγώ έχω κλάψει πολλές φορές για τους ζωντανούς.
Για τους νεκρούς ποτέ. Στο κοιμητήριο πάω τραγουδώντας αφού εκεί (στο κοιμητήριο ) έχω δύο αδέρφια και τον πατέρα μου. Στις διακοπές πάω κλαίγοντας.
Πέστε μου είμαι αναίσθητος?
….Και όμως υπάρχει εξήγηση…..
Όταν κλαίμε τους νεκρούς η ψυχή τους δεν αναπαύεται
Κάθε φορά που τους θυμόμαστε εξού και η λέξη ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – μνήμη, η ψυχή τους αγάλλετε. Αυτό πρέπει να κάνουμε, να τους μνημονεύομαι. Η μνήμη των νεκρών είναι η μεγαλύτερη προσφορά προς αυτούς. «Αιωνία αυτών η μνήμη»
Αμήν | |
guesswho
14-12-2006 @ 07:33 | Δε θα σταθώ σε θεωρίες, θα το πάμε μακριά.
Ο Θεός ας την αναπαύσει μόνο... τίποτε άλλο. | |
Ηπειρωτης
14-12-2006 @ 07:57 | Τι να πω;;;;;; ::cry.:: | |
~Oνειροπαρμένη~
14-12-2006 @ 08:02 | ........ ::cry.:: | |
Goldy
14-12-2006 @ 08:38 | ::sad.:: | |
Γιώργος_Κ
14-12-2006 @ 10:12 | Τα θερμά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς της!
Αλήθεια όμως, πως συνέβη το μοιραίο??? ::huh.::
| |
ΑΙΟΛΟΣ
14-12-2006 @ 10:19 | Σε νιώθω Ναταλία...
Να είσαι καλά να θυμάσαι το αγγελούδι… | |
Yol
14-12-2006 @ 10:19 | Λυάμαι πολύ Ναταλία... Να ζήσετε να τη θυμάστε... | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
14-12-2006 @ 13:20 | Θα ήθελα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου..
Δεν ξέρω αν θα την δεχόσουν..
Τέτοιες στιγμές ο πόνος δεν παρηγοριέται με τίποτα..
Μα ένα άγγιγμα είναι κάτι..
Σε νιώθω πραγματικά γλυκιά μου και πραγματικά λυπάμαι..
Κουράγιο.. Δύναμη.. | |
CHЯISTOS P
14-12-2006 @ 14:14 | Ναταλία μου, επέτρεψέ με να κλάψω κι εώ γι αυτό το κορίτσι που άδικα αναχώρησε.
Καλή δύναμη στους οικείους της.
Ο θρήνος της μάνας
Αχού…. ακούγεται η φωνή του σπαραγμού της μάνας.
Αχού…. κι ο πένθιμος ρυθμός του ήχου της καμπάνας.
Αχού… φρικτή η οιμωγή πάνω στου γιου το πτώμα.
Αχού… η κραυγή αντιλαλεί πιο λυπημένη ακόμα !
Κλαίει, θρηνεί, σπαράσσεται, στου γιου της το κουφάρι
Το κλεί σφιχτά στην αγκαλιά, ο χάρος μην το πάρει !
Χαϊδεύει τα χειλάκια του, φιλάει τα μαγουλά του
και με καυτά αναφιλητά ποτίζει τα μαλλιά του.
Ποιο μοιρολόγι να ειπωθεί στη μάνα, να ξεσκάσει
που πόνος πιότερα σκληρός δεν βρίσκεται στην πλάση ;!
Ποια παρηγόρια να βρεθεί, τον πόνο ν’ απαλύνει
στο νυφικό του σάβανο το σπλάχνο της σαν κλείνει ;
Με ποιο κουράγιο, του παιδιού τον τάφο θα σφραγίσει,
που κι η καμπάνα η πένθιμη κι αυτή έχει ραγίσει ;
Αχού… τραντάζονται οι λυγμοί πάνω στου γιου το πτώμα,
Αχού… η κραυγή αντιλαλεί πιο λυπημένη ακόμα !
Αχ ! πόσο η μάνα θα ‘θελε, πριν φύγει, την ευχή της
την στοργική και κύκνεια να δώσει στο παιδί της !
Αχ ! ένα «αντίο σου» να πει, ας της γινόταν χάρη,
στο τόσο όμορφο, γλυκό, μα άψυχο βλαστάρι,
..π’ άδικα, απρόσμενα, άκαιρα, αντί σε γής παλάτι
το τέκνο της να κείτεται σε νεκρικό κρεβάτι,
..που πριν να γευτεί την χαραυγή και του έρωτα το χάδι
γνώρισε τ΄ άμοιρο παιδί, πριν απ΄ αυτή, τον Άδη,
..πού πήρε ο χάρος στο ανθό, το νιό της παλικάρι,
….
και μύριες θά ‘θελε φορές, την ίδια νά ‘χε πάρει…
. . .
Αχού… «αχ δόλιο μου παιδί», σαν σκέπεται με χώμα,
κι είναι λυγμός που αντιλαλεί πιο τρανταχτός ακόμα ! | |
agrampeli
15-12-2006 @ 04:21 | CHRISTOS μου άρεσε πο λύ το ποιήμα σου μπορώ να το κάνω πριντ καί να το κρατήσω με τα δικά μου? σάς ευχαίστώ όλους πολύ
Γιώργος_Κ πέθανε με εγγεφαλικό
| |
Γιώργος_Κ
15-12-2006 @ 05:34 | Κρίμα ....ειλικρινά κρίμα! ::no.:: | |
xazoula
15-12-2006 @ 11:18 | ΜΕ ΕΓΓΕΦΑΛΙΚΟ?ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ.....ΑΔΙΚΟ ΠΟΛΥ....... | |
 |
