| |
Το χτύπημα του κύματος, ν’ ακούς στα βράχια
Το ίδιο χτύπημα, που κάποτε σε νανούριζε,
Τώρα απλώς το θυμό σου φανερώνει
Τώρα απλώς την ψυχή σου ελευθερώνει.
Τη θάλασσα αγριεμένη πάντα την ήθελες.
Έλεγες πως ήταν η ζωή σου η ίδια
Έλεγες :«επάνω άγρια και κάτω γαλήνια.
Σαν τον ουρανό π’ αλλάζει χίλια χρώματα,
Κι όμως είναι σκοτεινός ».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
