| |
Περπατούσαμε καιρό...
μακριά απ΄ της Ιθάκης τον δρόμο.
Ένα αστέρι στον ουρανό
τον πήραμε για οδηγό κι ήταν ο Φόβος.
Μεσοπέλαγα γελούσαμε...
μες στα κύματα, τις φουρτούνες και το κρύο.
Πικρά το καταλάβαμε
πως είναι να χάνεις έναν φίλο.
Περπατούσαμε καιρό…
Με την Αργώ στους ώμους.
Απ’ το χέρι σε κρατώ…
Όπως τότε ,στου Άδη τους διαδρόμους.
Ω ψυχή μου καρτερώ…
Σαν το φως, τ΄ ανέσπερο, να γίνω.
Μες στο Χάος να χαθώ…
Με το Άμορφο Ένα να μείνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
